بررسی کاربرد نانوپارتیکلها در داروسازی
Abstract
هدف از تحقیق حاضر آشنایی با نانوپارتیکلها به عنوان یک سیستم دارورسانی جدید، روشهای تهیه آنها و موارد استفاده ازاین فراوردهها میباشد. از جمله سیستمهای بسیار امیدبخش جهت دستیابی به دارورسانی اختصاصی محل، سیستمهای دارورسانی کلوئیدی ازجمله نانوپارتیکل ها میباشند. اندازه ذرات نانوپارتیکلی در حدود10 تا 1000نانومتر میباشد و در ساخت آنها از مونومرها یا ماکرومولکولهای طبیعی یا صناعی استفاده میشود. ماده دارویی می تواند در سطح، نانوپارتیکل چسبیده یا ادسوربه شود و یا در ماتریکس آن وارد شود.نانوپارتیکلها را به کمک روشهای متفاوتی می توان ساخت که به طبیعت دارو، مونومر ماکرومولکول مورد استفاده برای تهیه نانوپارتیکل و کاربرد نانوپارتیکل تهیه شده بستگی دارد. پارامترهایی چون اندازه ذرهای، بار، هیدروفیلسیته و وزن مولکولی اثر قابل توجهی بر توزیع بدنی این فراوردهها دارد. نانوپارتیکلها به عنوان حاملهایی برای ارائه داروهای ضدسرطان، ضدعفونی کنندههای داخل سلولی و پپتیدها بکاررفته و اثرات چشمگیری از خود نشان دادهاند. استفاده از نانوپارتیکلها برای ارائه داخل چشمی داروها، بهبود قابل ملاحظهای در اثر دارو نشان داد. نانوپارتیکلها برای رساندن داروها به CNS نیز مورد استفاده قرار گرفتهاند. استفاده از این فراوردهها به عنوان حاملهایی برای ارائه داروهای بیهوشی و شیمی درمانی ، نفوذپذیری داروها رااز خلال سد خونی مغزی بهبود بخشیده و اثرات درمانی بهتری به همراه داشت. نانوپارتیکلها همچنین به عنوان ادجوانتها، برای ارائه واکسن مورد استفاده قرارمی گیرند. درآخر، به دلیل معایبی همچون پایداری کم و قدرت به داماندازی پائین در فرآوردههای لیپوزومی، بهنظر میرسد نانوپارتیکلها جایگزین خوبی برای آنها باشد.