بررسی اثر هورمون توستوسترون در علایم سندرم محرومیت از مرفین

Abstract

در مورد اکثر داروهایی که مورد سوء مصرف قرارمیگیرند،این مسئله صادق است که مردان بیش از زنان به مصرف و وابستهشدن به این داروها تمایل نشان میدهند.تقریبا در مورد اکثر آثار فارماکولوژیک اپیوئیدها (اختصاصا مرفین)، تفاوتهای وابسته به جنس مشاهدهشدهاست.هدف ازانجام این تحقیق بررسی این مسئله بود که آیااین تفاوتها ناشیازهورمونهای جنسی است؟ وآیا اختصاصاهورمون آندروژن تستوسترون موجود درجنس نر، درشدت وابستگی ایجادشده به اپیوئیدها اعمال نقش مینماید یااینکه اثریدر این پدیده ندارد.ابتدا برای بررسی وجود یا عدم وجود در پیشرفت و بروز وابستگی بین نرها و مادهها،از دو گروه6 تایی رت نر و ماده دست نخورده استفاده کردیم پس از ایجاد وابستگی به مرفین در این گروهها،سندرم محرومیت راباتزریق نالوکسان هیدروکلرایدالقاکرده و سپس به ثبت علائم سندرم پرداختیم.در مرحله بعد برای اینکه تاثیر هورمون تستوسترون در بروز این تفاوت را بررسی کنیم یک گروه حیوان نر را گنادکتومی نمودیم وپس از گذشت چهار هفته به انجام مطالعه رفتاری پرداختیم. پیش بینی میشد که باتزریق تستوسترون جایگزین به رتهای نر گنادکتومی شده درگروه بعدی، وضعیت بروز تفاوت در وابستگی به مرفین همانند رتهای نر و ماده دست نخورده گردد، و با تزریق داروی فلوتاماید(آنتاگونیست تستوسترون) به رتهای نر سالم تفاوتهای وابسته به جنس حذف گردد.در پایان به رتهای نر سالم، هورمون تستوسترون تجویز کردیم. انتظار میرفت که در صورت موثر بودن این هورمون در کیفیت بروز وابستگی، علایم سندرم محرومیت در این گروه با شدت بیشتری همراه باشد.طبق نتایج به دست آمده دو رفتاراز پنج رفتار مورد بررسی دراین مطالعه(یعنی Tremor و(Head Movement در رتهای نر دست نخورده (intact) بسیار شدیدتر از رتهای ماده (intact) بودهاست (001.(p وپس ازگنادکتومی کردن رتهای نر دو رفتار فوق بطوربسیارمعنیداری خفیفترازرتهای نرسالم بوده(001(p، و نیز پس از جایگزین کردن هورمون تستوسترون در رتهای نر گنادکتمی شده(GDX)، شدت دو رفتار Tr وHM به آنچه در رتهای نر سالمدیدیم ، نزدیک شدهاست.تزریق آنتاگونیست به رتهای نر سالم سه رفتار Abdomen,Tr وEscape attempt را خفیف تر نموده (0005(p، این در حالیاست که تزریق تستوسترون اضافی به رتهاینر در گروه آخر هر 4 رفتار ( Wet dog shake001HM (p)با005(p، Tr وAW را تشدید نمودهاست.البته لازم به ذکر است که در مورد دو رفتار Trو AW تنها عدد میانگین بزرگتر بوده، و تفاوت از نظرآماری معنیدار تلقی نشده است .پس پدیده وابستگی متعاقب آن سندرم withrawall در رتهای نر از جنس ماده شدیدتر است. بر اساس بررسی های انجام شده این امر به وجود هورمون تستوسترون در نرهامربوط میباشد. مکانیسم دقیق دخالت این هورمون ناشناخته است. ولی میتواند از اثر افزاینده‌ءاین هورمون روی سطوح مغزی_B اندورفین و دپامین باشد.