ارزیابی کارایی کافئین و هالوپریدول در عوارض قطع مصرف و تحمل ناشی از اوپیوئیدها

Abstract

هدف ازاین مطالعه بررسی اثرات کافیین و هالوپریدول درمهارتحمل و وابستگی به اثرات ضددردی مورفین می باشد. روشها:درمطالعه حاضر گروههای متعددی ازموشهای سورینر،مورفین (30 mgkg,ip)یا مورفین +(30mgkg,ip)کافیین (5,10,20,mgkg,ip)یا مورفین + (30mgkg,ip)هالوپریدول (1,2,4mgkg,ip)یا مورفین [+(30mgkg,ip)کافیین +(ih0mgkg,ip)هالوپریدول](4mgkg,ip)یاهالوپریدول به تنهایی(4mgkg,ip)به مدت 4 روز متوالی دریافت کردند.در گروههای درمانی تجویز دارو هر نیم ساعت از تجویز مورفین صورت می گرفت.تحمل با تجویز مورفین (9mgkg,ip) به عنوان یک تست دوز بررسی شد. علایم قطع مصرف با تجویزنالوکسان(5mgkg,ip)،2ساعت بعد از تجویز آخرین دوز مورفین درتمام گروهها درروز چهارم مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج:این بررسیها نشان داد که رژیم درمانی هالوپریدول میزان تحمل و وابستگی را به طور معنی دار کاهش می دهد،از طرفی تجویز کافیین بدون تاثیر در تحمل ،علایم وابستگی را به صورت معنی داری افزایش داد.تجویز توام این دو دارو،تاثیری همانند هالوپریدول درکاهش وابستگی داشت،ولی در کاهش وابستگی داشت،موجب کاهش تحمل به اثر ضددردی مورفین،حتی از هالوپریدول+مورفین شد. بحث: هالوپریدول به تنهایی یا به صورت توام با کاهش تحمل به مورفین و علایم ترک مصرف آن را که نمادی از وابستگی به مورفین است ،کاهش داد.این اثرات رامی توان به اثر آنتاگونیستی هالوپریدول روی گیرنده D2 در مناطق مختلف مغزی نسبت داد. کافیین تاثیر معنی داری روی تحمل به اثر ضددردی مورفین نداشت،ولی علایم قطعمصرف را به صورت معنی داری نسبت به گروه کنترل افزایش داد.این اثراخیر غیروابسته به دوز بوده و نیز ناشی از اثر آنتاگونیستی آن روی گیرندههای A1 پیشسیناپسی و مهار متابولیسم cAMPو اثر تجمعی حاصل از آن است . تجویز توام این دارو اثری برابر اثر هالوپریدول روی وابستگی از خود نشان داد که نشان دهنده سیستم دوپامینی بر آدنوزینی در دوز به کار رفته از داروهای فوق،طی قطع مصرف در این بررسی می باشد . در تحمل تاثیر توام دو دارو بهتر اثر داشت ،این مشاهده ممکن است ناشی از تقویت اثر هالوپریدول توسط کافیین در دوزهای مذکور است.