ارزیابی غلظت LP(a) سرمی در بیماران مبتلا به سل ریوی

Abstract

در بیماری سل بسیاری از یافته های آزمایشگاهی نظیر پارامترهای بیوشیمیایی ایمونولوژیکی تغییرات قابل توجهی از خود نشان میدهند. این تغییرات میتواند ناشی از بروز آسیب هاب ثانویه باشد که کمتر مورد مطالعه قرارگرفتهاند.امروزه معلوم گردیده است که عمل فاگوسیتی نوتروفیلها،ماکروفاژها و منوسیتها پس از تماس با میکروارگانیسم هایی نظیر باسیل سل، با انفجار تنفسی توام بوده که منجر به افزایش تولید رادیکالهای آزاد می گردد و این افزایش با ایجاد اثرات مخرب بر روی لیپیدها و لیپوپروتئین ها همراه است که در نهایت می تواند موجبات آترواسکلروز را در بیماران مبتلا به سل فراهم آورد . هرچند شاخصعای بیوشیمیایی فراوانی برای آترواسکلروزو بروز بیماریهای قلبی وجود دارد اما LP(a) یکی از مهمترین آنها می باشد که در این مطالعه غلظت سرمیLP(a) در بیماران مبتلا به سل ریوی مورد سنجش قرار گرفته و غلظت آن به عنوان ریسک فاکتور بیماری های قلبی عروقی با کنترل مقایسه گردید. مواد و روشها: در مطالعه حاضر تعداد 20 نفر بیمار مسلول ، و تعداد 20 نفر که از لحاظ سن ،جنس وسایر مشخصات با گروه بیماران هماهنگی داشتند،به عنوان گروه کنترل انتخاب گردیدند.جهت کاهش تاثیرات کهولت سنی ،سن بیمارن و گروه کنترل زیر 50 سال در نظر گرفته شد. بیمارانی که سابقه بیماری قلبی ،دیابت،اختلالات متابولیکی ،بیماری های کلیوی داشته و یا سیگار مصرف می کردند از مطالعه حذف شدند. غلظت LP(a) سرمی به روش کدورت سنجی (توربیدومتری) و غلظت پروفیل لیپیدی به روش آنزیماتیک و با استفاده از کیتهای تجارتی اندازهگیری شدند و در نهایت نتایج بدست آمده مورد محاسبهو آنالیزآماری قرار گرفتند. نتایج: نتایج حاصله حاکی از افزایش غلظت LP(a) در بیماران نسبت به گروه کنترل می باشد. .(p=0.000) و همچنین اختلاف معنی داری بین غلظت پلاسمایی HDL(p=0.924)LDL ,(p=0.156),p=0.245)C, (p=0.107)TG در بیماران مشاهده نگردید . نتیجه گیری نتایج مطالعه حاضر بیانگراین نکتهاست که LP(a) به عنوان یک عامل خطرسازدر بروز بیماری زودرس عروق کرونری بایستی در نظر گرفه شود و از آنجایی که در بیماران مبتلا به سل ،LP(a) افزایش قابل توجهی ازخود نشان میدهد.احتمال بروز آتواسکلروزیس در این افراد افزایش خواهد یافت.بنابراین بررسی LP(a) به عنوان یک ریسک فاکتور مهم، همراه با درمان دارویی سل ضرورت میباید.