بررسی الگوی مصرف داروهای ضد دیابت در بیماران دیابتیک تیپ II مراجعه کننده به کلینیک غددودیابت بیمارستان سینای شهر تبریز

Abstract

دیابت ملیتوس شایع ترین بیماری اندوکرین در انسان میباشد وحدود 35 تا 45در صد کل جمعیت به این بیماری مبتلا می باشد که25 ,این افراد در سنین جوانی یعنی پرثمرترین دوران عمر خود میباشند.از آنجا که عوارض DM با کنترل قند خون ارتباط دارند،نرموگلیسمی کامل یا نزدیک به کامل هدفی مطلوب اما فرار بهشمار میرود. هدف: ما این تحقیق را برای بررسی الگوی تجویز داروهای ضددیابت در بیماران دیابتی مراجعه کننده به کلینیک بیمارستان شهر تبریز طراحی نمودیم،تا هر گونه ناهماهنگی بین دستورالعملهای درمانی توصیه شده و مدارک علمی و رویکردهای بالینی را مشخص نمائیم.این بررسی بر مبنای مطالعه گذشتهنگر پروندههای تعدادی از بیماران مراجعه کننده به کلینیک تخصصی غدد میباشد. نتایج: دراین مطالعه میانگین سن زنان مراجعهکنندهبه پزشک و تعداد آنها بیش از مردان بود و درصدبالایی از بیماران مبتلا به هیپرتانسیون، چاقی و دیسلیپیدمی بودند. این مطالعه نشان داد ،4642,بیماران مراجعه کننده به این کلینیک به صورت تکدارویی درمان شده اند که سهم گلی بنگلامید166 ,، متفورمین1403 ,و انسولین1579 ,بوده است.5358,بیماران نیز درمان ترکیبی دریافت کرده اند که سهم گلی بنگلامید به اضافه متفورمین4473 ,، متفورمین به اضافه انسولین35 ,: گلی بنگلامید به اضافه انسولین263 ,و آکاربوز بههمراه گلیبنگلامید و متفورمین263 ,بودهاست. همچنین میزان موفقیت در درمان به شیوه تکدارویی و چنددارویی بهترتیب 5157 و8547 ,میباشد.نتیجه گیری : با توجه به نتایج بدست آمده در این مطالعه ،کنترل قند خون در درمان ترکیبی اثرات مطلوبتری را نسبت به درمان تکدارویی نشان میدهد. بحث: از آنجا که درمان ترکیبی از طریق مگانیسمهای مختلف که دارای اثرسینرژیستی هستند،باعث کاهش قند خون میشود،اثرات بهتری را در درمان بیماران نشان میدهد.