بررسی میزان سیل توبولهای عاجی توسط سیستم آیونتوفورزیس و مقایسه آن با روش بکارگیری عوامل باند شونده با عاج

Abstract

افزایش حساسیت عاج دندان از جمله بیماریهای رایج دندانی است که در سالهای اخیر تلاشهای زیادی در جهت درمان آن صورت گرفته است، که از آن جمله می توان به روش CPP و استفاده از عوامل دنتین بایندینگ (DBA) اشاره کرد(1و2). در مطالعه حاضر کارایی روش آینتوفورزیس در انسداد توبول های عاجی مورد بررسی قرار گرفته است. دیسک های عاجی تهیه شده از دندان های مولر سوم انسانی عاری از پوسیدگی به عنوان نمونه مورد بررسی انتخاب شدند و جهت بررسی نفوذ پذیری اولیه توبول های عاجی در دیسک های اچ شده و میزان انسداد در نمونه های سیل شده سیستمی بر اساس روش آیونتوفوزیس طراحی گردید. اجزای کلی این سیستم، سل های دیفیوژن،الکترودهای پلاتینی و منبع جریان ثابت DC میباشد.در طول ازمایش هدایت الکتریکی در فاز گیرنده با استفاده از EC متر و pH فاز دهنده با استفاده ازpH متر به طور مداوم بررسی و ثبت گردید. محیط عمل بافر فسفات (pH=7.4) انتخاب گردید و ترکیبی از مواد قابل یونیزاسیون و پلی مر A جهت مسدود کردن توبول های عاجی بکار گرفته شد. نتایج نشان داد که عوامل دنتین بایندینگ ضمن کاهش شدت جریان بین دو الکترود ، موجب گردید افزایش کنداکتیویته فاز گیرنده به میزان 14 کاهش یابد. بکارگیری روش آینتوفوزیس در حضور ترکیب ذکر شده، قادر به انسداد توبول ها بوده و در بررسی میزان انسداد ایجاد شده نیز دارای تکرارپذیری کافی می باشد.مقایسه روش های بکار گرفته شده با متد CPP حاکی از انسداد کاملتر و بادوام تر توبول های عاجی است. با توجه به مطالب ذکر شده، آیونتوفوزیس روشی جدید،ارزان قیمت و دقیق بودهو می تواند جایگزین روش های قبلی در درمان افزایش حساسیت دندانی گردد.