مقایسه اثرات کارنیتین خوراکی و کارنیتین همراه با ناندرولون دکانوات دراصلاح آنمی بیماران دیالیزی

Abstract

آنمی یکی از مشکلات عمده بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی است. با تصویب مصرف اریتروپوئیتین نوترکیب توسط FDA در سال 1989 تحول چشمگیری در درمانآنمی بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه پدید آمد. از طرف دیگر کارنیتین در تولید گلبول قرمز نقش دارد. قبل از دریافت اریتروپوئیتین، ناندرولون دکانوات تنها داروی مورد مصرف در بهبود آنمی بیماران همودیالیزی بود. در این پژوهش اثرات توام کارنیتین خوراکی وناندرولون دکانوات در تصحیح آنمی بیماران دیالیزی مورد مطاله قرار گرفت. در حالیکه اکثریت بیماران اریتروپوئیتین را به صورت نامنظم دریافت می کردند. روش کار: گروه اول 12 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیه با هموگلوبین زیر 12 بودند که از بیمارستان امام خمینی تبریز انتخاب شدند. تمام این بیماران کارنیتین خوراکی 250 میلی گرم دو بار در روز و به طور نامنظم اریتروپوئیتین دریافت میکردند. گروه دوم 14 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی با هموگلوبین زیر 12 بودند که از بیمارستان سینا تبریز انتخاب شدند که همگی آنها کارنیتین خوراکی 250 میلی گرم دو بار در روز و ناندرولون دکانوات تزریقی 25 میلی گرم در هفته و به طور نامنظم اریتروپوئیتین دریافت میکردند. این بیماران با رژیم درمانی گفته شده بمدت سه ماه مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج: در گروه اول (گروه دریافت کننده کارنیتین خوراکی و اریتروپوئیتین نامنظم) افزایش معنی داری در سطح هموگلوبین (PV0.999) و سطح هماتوکریت (PV1.000) دیده نشد.در گروه دوم (گروه دریافت کننده کارنیتین خوراکی و ناندرولون دکانوات و اریتروپوئیتین نامنظم) افزایش معنی دار قابل توجه در سطح هموگلوبین (Pv0.01) و هماتوکریت (Pv0.01) دیده شد. بحث و نتیجه گیری: ناندرولون دکانوات یک استروئید آنابولیک است که موجب تحریک ساخت اریتروپوئیتین شده و اثر مستقیم بر مغز استخوان دارد. کارنیتین نیز یک ماده مغذی می باشد، که می تواند تولید گلبول قرمز و پاسخ درمانی به اریتروپوئیتین را افزایش دهد. بدین ترتیب با رژیم تلفیقی ناندرولون دکانوات و کارنیتین به همراه اریتروپوئیتین می توان سطح هماتوکریت و هموگلوبین بیماران را بطور معنی دار افزایش داد.