مصرف داروها در دوران شیردهی

Abstract

گر چه مقدار ترشح اکثر داروها در شیر ناچیز می باشد ولی کلیه و کبد نوزادان آمادگی لازم برای حذف داروها را ندارد. از این رو تغذیه مداوم نوزاد از شیر مادر میتواند منجر به تمرکز بالای بعضی داروها در خون شیرخوار شود،که از لحاظ کلینیکی نیز پیآمد ناگواری ممکن است داشته باشد. اپیتلوم غده پستان،پلاسما(74:(PH رااز شیر که PH تقریبی آن 64 و حدود طبیعی آن برای شیرانسان از64تا 72میباشد،جدا میکند. این اپیتلیوم خصوصیات یک غشاء لیپوئیدی را دارد. هر دارویی که در خون مادر باشد،در شیر وی نیز تقریبا وجود دارد. غلظت دارو در شیر به عواملی از قبیل: غلظت دارو در خون مادر حلالیت دارو در چربی درجه یونیزاسیون و میزان پیوند دارو با پروتئین پلاسما بستگی دارد.داروها را در رابطه باتجویز به مادران شیرده میتوان در چهار دسته قرار داد:1. داروهایی که خطر آن برای نوزاد مسلم شده است‌؛مثلا: داروهای ضد تیروئید،لیتیم،کلرامفنیکل،اکثر داروهای ضد سرطان،دیازپام،برومورها،رزرپین،الکالوئیدهای تریاک و....2.داروهایی که تجویز آنها به مادران شیرده باید با احتیاط صورت گیرد،مثل:باربیتورات ها3 .داروهایی که تجویز آنها با دوزهای معمولی به مادران شیرده مجاز است،مثل:ویتامینها،پنی سیلین ها،سفالوسپورینها4 .بی خطری تعداد زیادی از داروها به نوزادان هنوز مشخص نشده است ؛ پس تا جایی که امکان داشته باشد باید از تجویز دارو به مادران شیرده خودداری کرد. بنابراین بسته به شرایط مادر و نوزاد و نوع دارو بهترین راه انتخاب شود. در نوشته حاضر قبل از بحث در مورد اثرات احتمالی داروها بر نوزاد،سعی شده است تا کلیاتی از خصوصیات فارماکولوژیک داروها نیز ذکر شود.