پارامترهای مختلف بر میزان و الگوی رهش دارو از پمپ اسموتیک ایندومتاسین

Abstract

سیستمهای نوین دارورسانی (NDDSs) دارای مزایای زیادی نسبت به اشکال دارویی سنتی می باشند که از جمله آنها می توان به طول اثر بیشتر،عوارض جانبی کمتر، سطح خونی یکنواخت تر و پذیرش بالاتر بیمار اشاره کرد.سیستمهای اسموتیک خوراکی از جمله این اشکال دارویی هستند که می توانند محتوای دارویی خود را در مدت زمان طولانی ( 24ساعت) و با سرعت ثابت آزاد کنند.در این مطالعه سعی شد تاثیر پارامترهای مختلف بر میزان و کینتیک آزادسازی ایندومتاسین از پمپهای اسموتیک مونولیتیک مورد بررسی فرار گیرد.سلولزاستات به عنوان پلیمر تشکیل دهنده لایه نازک در فرمولاسیون غشاء نیمه تراوا به کار برده شد. جهت روکش دادن هسته ها از روش غوطهورسازی استفاده شد و این روکشها توسط مته های ریز با قطرهای استاندارد از یک سمت قرصها ایجاد گردید.آزاد سازی دارو از فرمولاسیونهای تهیه شده با استفاده از دستگاه اندازه گیری سرعت انحلال استاندارد ( USPدستگاه شماره(II تعیین گردید و غلظت دارو در نمونه ها بروش اسپکتروفتومتری UV اندازه گیری شد.فرمولاسیونهای مختلف با استفاده از چهار شاخص مقایسهای شامل (24h))درصد دارو آزاد شده پس از 24 ساعت)،( t(L)زمان تاخیر آزاد سازی دارو از سیستم)و شاخصهای کینتیکی شامل ( RSQ(Zero)ضریب تعیین داده های انحلال از کینتیک درجه صفر)و D),(Zero)میانگین درصد انحراف داده های انحلال از کینتیک درجه صفر) مورد مقایسه و بررسی قرار گرفتند.نتایج حاکی از آن است که قطر سوراخ از عوامل اساسی و مهم در الگوی آزاد سازی دارو از این سیستمها می باشد.D(24h) با کاهش قطر سوراخ از یک میزان اپتیمم( 650میکرومتر) کاهش معنی داری نشان داد.D ,(Zero)و RSQ(Zero) با افزایش قطر سوراخ تا مقدار اپتیمم بهبود معنی داری پیدا کرد. ضخامت 130 میکرومتر بعنوان ضخامت اپتیمم برای غشای نیمهتراوا تعیین گردید.همچنین یک ارتباط مستقیم بین درصد روغن کرچک در فرمولاسیون غشای نیمه تراوا و زمان تاخیر مشاهده شد.افزایش مقدارSLS در فرمولاسین هسته مرکزی تا یک میزان اپتیمم ( 60میلی گرم) سبب بهبود معنی داری در D(24h)،زمان تاخیر و پارامترهای کینتیکی گردید.