بررسی افزایش سرعت انحلال ایندومتاسین بااستفاده ازروش Liquisolid

Abstract

ایندومتاسین یک داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی است که محلولیت بسیارکمی درآب دارد این خصوصیت نامطلوب ممکن است به علت تماس طولانی مدت بامخاط دستگاه گوارش باعث افزایش میزان آسیب گوارشی ناشی ازتحریک مخاط معده و دوازدهه شود.روشهای مختلف برای افزایش سرعت انحلال ایندومتاسین وجوددارد که روش مایع جامد(Liquisolid) یکی ازاین روشهاست. تهیه فرمولاسیونهای مایع جامد یکی ازروشهایی است که به منظوربهبود خصوصیات انحلال داروهای نامحلول درآب به کارمی رود. هدف ازاین مطالعه افزایش سرعت انحلال ایندومتاسین به منظورکاهش عوارض گوارشی آن است. درتهیه فرمولاسیون مایع به جامدحلال بکاررفته پلی اتیلن گلیکول و حامل مصرفی مخلوط آوسیل و سیلیکا میباشد. وفرمولاسیون مایع به جامدبه صورت درصد وزنی دارو درمحلول داروئی تهیه می شود که درصدهای تهیه شده عبارتنداز: 20درصد WW ، 225 درصد WW، 25 درصد WW، 30 درصد WW، 40 درصد WW، 45درصد WW، 50درصد .WWبرای انجام عملیات مقایسه وبررسی اثرات حلال درسرعت انحلال ایندومتاسین فرمولاسیون 20 درصد با کاربرد حلالهای مختلف تهیه شدکه این حلالهاشامل پروپلین گلیکول،گلیسرین وتوئین 80 می باشند. برای مقایسه نتایج قرصهای ایندومتاسین به روش کمپرسیون مستقیم تهیه شدکهاین قرصها بدون کاربرد حلال تهیه شده وبه نام (Directly compressed Tablet)D.C.T نامیده میشود. برای انجام تست انحلال درنهایت قرصهایی ازپودرهای تهیه شده بدست آمد که حاوی25 میلی گرم داروی خالص می باشد.مقایسهای نیزبین فرمولاسیونهای تهیه شده وکپسولهای سخت ژلاتینی ایندومتاسین 25 میلی گرمی صورت گرفت. برای بررسی اثر نوع حامل بکاررفته درفرمولاسیون نیز فرمولاسیونهای مختلف شامل حاملهای آویسل ،لاکتوز،نشاسته، مانیتول و سوربیتول در نسبت 30 درصد WW تهیه شد.درنهایت تست ریلیز روی قرصهای تهیه شده،قرصهای D.C.T و کپسولهای سخت موجود در بازارانجام گرفت و جذب نوری دستگاه اسپکتروفتومترتوسط برنامه نرم افزاری مربوط به درصد رهش تبدیل شد.نتایج:سرعت انحلال ایندومتاسین ازفرمولاسیونهای مایع به جامد تهیه شده درتمامی درصدهادر مقایسه با D.C.T بطورچشمگیری افزایش یافت. همچنین دربررسی تاثیرمیزان حلال بکاررفته در فرمولاسیونها مشخص گردید که هرچه میزان حلال بکاررفته بیشترباشد سرعت انحلال و درصد رهش ایندومتاسین نیزبیشترخواهد بود.دربررسی تاثیرنوع حلالهای بکاررفته نتیجه بدست آمدهاین است که نوع حامل بکاررفته تاثیری در درصد رهش دارو نشان نداد.دربررسی تاثیرنوع حلال بکاررفته درفرمولاسیونها نتایج بدست آمده در72=PH تفاوت چندانی بایکدیگرندارند امااین نتایج در12=PH بین فرمولاسیونهای مختلف باهم متفاوت بوده وبه ترتیب قرصهای حاوی توئین80 ، گلیسرین، پروپلین گلیکول و پلی اتیلن گلیکول داروی خودراآزاد کردند.درمقایسه فرمولاسیونهای تهیه شده باکپسولهای ژلاتینی سخت موجود در بازار،ساخت کارخانههای B,A، مشخص شدکه درصد رهش دارو از فرمولاسیونهای تهیه شده به طورمعنی داری ازنمونه کپسول بازاربیشتراست. همچنین اثرات PH هم روی سرعت انحلال و درصد رهش داروبررسی شد و نتیجه بدستآمدهاین است که درPH های بالاترسرعت انحلال ودرصدرهش داروبیشتراست بطوریکه درصدرهش دارو در بافر با72 =PH بیشترازدرصد رهش دارو در بافر با12=PH است.