بررسی in vitro اثر دیگوکسین بر روی فعالیت مولیبدنیوم هیدروکسیلازها

Abstract

مولیبدنیوم هیدروکسیلازها،آنزیمهایی هستند که واکنشهای متابولیکی اساسی مربوط به ترکیبات حاوی نیتروژن،گوگرد و همچنین ترکیبات حلقوی کربن را کاتالیز میکند.در این آنزیمها،اکسیژن مولکولی به عنوان پذیرنده الکترونی عمل میکند و واکنش منجر به تولید پراکسیدهیدروژن و رادیکالهای آزاد فعال میشود. دو آنزیم آلدئیداکسیداز (AO)و گزانتیناکسیداز(XO)که جزء مولیبدنیوم هیدروکسیلازها هستند،سیتوزولی میباشند XOدر کاتابولیسم پورینها دخالت دارد و منجر به تولید اسید اوریک میشود. AOدر متابولیسم پورینها دخالت دارد و منجر به تولید اسید اوریک میشود. AOدر متابولیسم تعداد وسیعی از آلدئیدها و ترکیبات N هتروسیکلیک شرکت میکند. آنزیمهای مولیبدنیوم هیدروکسیلاز نسبتا خالص شده از طریق هموژناسیون و حرارت دادن و سپس رسوب با سولفات آلمنیوم تهیه می شود. بر اساس مطالعات قبلی بتااسترادیول یعالیت این آنزیمها را مهار میکند بنابراین دیگوکسین که یک گلیکوزید قلبی بوده و ساختمان استروئیدی داشت برای مطالعه اثر مهاری انتخاب گردید. و با مهار کنندههای اختصاصی یعنی متامنادیون و ایزووانیلین برای AOآلوپورینول برای XO مقایسه گردید. غلضت های (100،10 ، 1 میکرومتر) بررسی شد و نتایج حاکی از مهار بالاتر از90 ,با غلضت 100 میکرومتر دیگوکسین برای سوبستراهای وانیلین،بنزالدئید فنانتریدین باآنزیم AO خوکچه هندی بود نتایج مشابهی با AO موش صحرایی بدست آمد. میزان مهار AO با سوبسترای گزانتین کمتر و در حدود40 ,بود، از طریی مهار (Bovine Milk Xanthine Oxidase)BMXOبسیار کمتر (15,) بود که این نشان دهنده تفاوت BMXO باXO خوکچه هندی و موش صحرایی است، علاوه بر این میزان مهار دیگوکسین (با گروه3OH بلوکه شده) کمتر از بتااسترادیول (با گروه3OHآزاد) و بیشتر از پروژسترون (با گروه کتونی)بود( . Kmثابت میکائیلیس منتن) و KI,Ki)ثانتهای مهاری) نیز در موارد لازم محاسبه شد و نوع مهار مشخص گردید. مقایسه نتایج حاصل از منادین ( 10میکرومتر) آلوپودینول ( 10میکرومتر) نشان داد دیگوکسین اثر مهاری ضعیفی نسبت به این دو مهارکننده اختصاصی دارد.