مقایسه اثرات کارنیتین و کارنیتین همراه اریتروپوئیتین دراصلاح آنمی بیماران دیالیزی

Abstract

آنمی یکی ازمشکلات عمده بیماران مبتلابه نارسایی مزمن کلیه تحت دیالیزاست.اریتروپوئیتین ازداروهای استانداردبرای درمان آنمی بیماران اورمیک می باشد.سودمندی اریتروپوئیتین در وضعیتهایی نظیرکاهش آهن سرم، هیپر پاراتیروئیدی، مسمومیت با آلومینیوم،کاهش رنین و...کاهش می یابد.کارنیتین ازجمله موادی است کهبه علت برداشت آن توسط دیالیز،تجویزآن برای بیماران تحت دیالیز ضرورت دارد.مطالعات قبلی سودمندی آن دربهبودآنمی بادوزهای مختلف رانشان داده است.مادراین پژوهش اثرات کارنیتین وکارنیتین بااریتروپوئیتین رادراصلاح آنمی بررسی کردهایم. 24بیمارمبتلابه نارسائی مزمن کلیه که تحت دیالیزقرارداشتند به مدت 3 ماه تحت درمان بارژیم دارویی کارنیتین با دوزmgday 500قرار گرفتند. 12 نفرازاین بیماران تحت درمان باکارنیتین هیچ آمپول اپرکسی (اریتروپوئیتین) دراین 3 ماه دریافت نکردند ولی 12 نفردیگر از این بیماران بطور میانگین IUmonth10000اپرکس را با رژیم mgday 500از کارنیتین دریافت کردند نتایج هماتولوژیک ازاین بیماران درهرماه بدست آمد.درگروه رژیم درمانی کارنیتین به تنهایی،افزایش معنیداری درهموگلوبین (0565(Pو هماتوکریت (0222(Pبعداز 3ماه مشاهده نشد.وسطح هموگلوبین متوسط بیماران ازgdl 972به gdl1051رسید وسطح هماتوکریت متوسط از3025 درصد به3327 درصد رسید.در گروه کارنیتین توام بااپرکس افزایش معنیداری درسطح هموگلوبین (0999(Pو هماتوکریت(100(Pدیده نشد.استفاده ازرژیم کارنیتین موجب اصلاح نسبی آنمی وجبران کاهش ذخایر کارنیتین دربیماران تحت دیالیزمی شود.اما تاثیر سودمند آن درتجویز توام با دوزهای پایین وغیراستاندارد و غیرمنظم اریتروپوئیتین قابل ملاحظه نمی باشد.