ارزیابی ارتباط طول و مدت مصرف مواد اپیوئیدی و کیفیت پاسخ به رژیم درمانی کلونیدین دکسترومتورفان

Abstract

یکی از مهمترین مسائلی که امروزه ذهن بشر را به خود مشغول کرده است مساله وابستگی به موامخدر وتبعات و پیامدهای منفی ناشی ازآن میباشد. درصد عمده از وابستگی درکشورایران وابستگی به ترکیبات اپیوئیدی است و روشهای مختلفی برای ترک وابستگی به این مواد بکار میرود.از جمله داروهایی که بصورت موفقیتآمیزی در درمان وابستگی و سندرم قطع مصرف ترکیبات اپیوئیدی بکار رفته است، کلونیدین میباشد. با این وجود کلونیدین قادر به رفع برخی ازعلایم عصبی نیست و مخصوصا در مورد اشتیاق و ولع به مصرف مجدد که از مهمترین دلایل رویکرد مجدد به مصرف ترکیبات اپیوئیدی است مفید واقع نمیشود. پژوهشهای متعددی نشان داده است که آنتاگونیست های گیرنده NMDA درروند وابستگی به ترکیبات اپیوئیدی نقش دارند. از جمله آنتاگونیست های NMDA، داروی دکسترومتورفان (DM) میباشد که در پژوهش حاضر برای مقایسه اثرات آن در سندرم قطع مصرف ترکیبات اپیوئیدی بکار گرفتهشدهاست. پژوهشها نشان دادهاند که روند تحمل و وابستگی به ترکیبات اپیوئیدی در مصرف طولانی مدت این ترکیبات متفاوت از آن چیزی است که در مصرف کوتاه مدت آنها رخ میدهد و بیمارانی که به مدت طولانیتری از ترکیبات اپیوئیدی استفاده نمودهاند، سندرم ترک شدیدتری را تجربه میکنند. به منظوربررسی کارآیی دکسترومتورفان درسندرم قطع مصرف ترکیبات اپیوئیدی در رابطه باطول و مدت مصرف این ترکیبات دو گروه چهل نفری از بیماران وابسته به ترکیبات اپیوئیدی انتخاب شدند و در یک گروه کلونیدین(CLO) به تنهایی و در گروه دیگر رژیم درمانی کلونیدین به همراه دکسترومتورفان(CLO+DM) استفاده شد. در گروههای درمانی فوق علایم سندرم ترک شامل خمیازه کشیدن، اشک ریزش، لرزش عضلانی، آب ریزش بینی، تعریق،گشادی مردمک، درد عضلانی و مفصلی، بی قراری، بی خوابی، تهوع، اسهال، اشتیاق و ولع برای مصرف دوبارهو ردکردن استعمال دخانیات در زمانهای صفر(زمان مراجعه)، سه، شش و ده روز بعد مورد بررسی قرار گرفتند. در همه بیماران با طول ومدت مصرف متفاوت در رژیم درمانی CLO+DM علایم قطع مصرف نسبت به گروه رژیم درمانی CLO به تنهایی بهتر کنترل شده است. البته گروه کلونیدین به تنهایی نیر تاحد زیادی از شدت علایم کاسته است. نتایج حاصل را میتوان شاهدی دال بر تاثیر سودمند مسدود شدن گیرندههای NMDA در بهبود علایم قطع مصرف ترکیبات اپیوئیدی در همه بیماران با طول و مدت مصرف متفاوت دانست. واژههای کلیدی: سندرم ترک، کلونیدین، دکسترومتورفان، وابستگی به ترکیبات اپیوئیدی، طول و مدت مصرف.