مروری برفارماسیوتیکس آتنولول

Abstract

آتنولول یک داروی بتابلوکر با اثر انتخابی بر روی گیرنده های بتا(1) قلب (Cardioselective) می باشد و فاقد اثرات تثبیت کنندگی غشاء و فعالیت سمپاتومیمتکی است و بطور وسیع برای درمان بیماریهای قلبی عروقی از قبیل فشارخون، آنژین صدری، آریتمی وانفارکتوس میوکارد حاد مورد استفاده قرار میگیرد. بنابراین، بررسی فارماسیوتیکس آن به منظور بهبود خواص درمانیاش حائز اهمیت میباشد. در این پایان نامه، آتنولول از نظر ویژگیهای فیزیکوشیمیایی، روشهای تعیین مقدار، پایداری، فارماکودینامی، کاربردهای بالینی، فارماکوکینتیک، تاثیرعوامل مختلف از قبیل عوامل فیزیولوژیک ، داروها، بیماریها وغذا، بر روی فارماکوکینتیک آتنولول و فرمولاسیونهای آهسته رهش آن، مورد بررسی قرار گرفته است. آتنولول به طور عمده از طریق کلیهها دفع میشود و متابولیسم کبدی جزئی دارد. نیمه عمر دارو در بدن در حدود 67 ساعت بوده و لذا بدلیل دارا بودن نیمه عمر بالا اغلب تجویز روزانه یکبار از آن کافی به نظر می رسد ولی بر خلاف کم بودن دفعات تجویز، فرمولاسیونهای معمولی آن از عوارض جانبی و نوسانات غلظت پلاسمایی بیشتری برخوردار میباشند، که با ساخت فرمولاسیونهای نوین از قبیل پمپ اسمتیک و ماتریکس هیدروفیل که از فرمولاسیونها با رهش کنترل شده هستند سعی شده است بر معایب مذکور غلبه شود.