مروری بر فارماکوکینتیک بالینی آمینوگلیکوزیدها دربیماران مبتلا به نارسایی کلیوی
Abstract
آمینوگلیکوزیدها گروهی از آنتیبیوتیکها هستند که دارای اثر باکتریسیدالی هستند که بطوراولیه برای درمان عفونتهای حاصل از باکتریهای گرم منفی هوازی مصرف می شوند تغییرات چشمگیری در فارماکوکینتیک آمینوگلیکوزیدها در بیماران مختلف دارای عملکرد کلیوی طبیعی و نارسایی کلیوی وجود دارد. دفع این گروه از داروهااز طریق کلیه و فیلتراسیون گلومرولی صورت میگیرد که به صورت تغییر نیافته است. از اثرات سمی شایع آمینوگلیکوزیدها سمیت کلیوی است که در بیمارن با نارسایی کلیوی نیاز به تعدیل دوز این داروها وجود دارد زیرا در نارسایی کلیوی دفع این داروها کاهش یافته و ریسک افزایش سمیت کلیوی ناشی از آمیینوگلوکوزیدها را بالا میبرد. در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی د وز باید متناسب با غلظت کراتینین سرم کاهش داده شود تعدیل دوز به دو صورت می توان انجام داد یکی استفاده از افزایش فاصله معمول دوزها ودیگری کاهش دوز با رعایت همان فواصل معمولی بین دوز میباشد. در تعدیل دوزاژ داروها بایستی پارامترهای فارماکوکینتیک و فارماکودینامیک را با همدیگر در نظر گرفت چرا که ممکن است پارامترهای فارماکوکینتیک به تنهایی کافی نباشد. عدم توانایی یا شکست در انجام تعدیل دوزاژ داروها در نارسایی کلیه ممکن است که به دریافت بیش از حد دارو بشود و به اثرات ناخواسته و ناگوار منجر بشود.