فرمولاسیون پچ مینوکسیدیل

Abstract

یکی از مهمترین انواع سیستمهای دارورسانی با رهش کنترل شده، سیستمهای TDDSs می باشد که در این نوع سیستم، انتقال دارو به سیستم گردش خون از طریق عبور از میان طبقات پوست صورت می گیرد. یکی از مزایای این نوع سیستم، نگهداری غلظت خونی دارو در سطح درمانی ثابت با کنترل سرعت آزاد سازی یا کنترل میزان نفوذ دارو به پوست می باشد. در این تحقیق تاثیر انواع پلیمرها (اودراژیت E100, L100, RSPO, RLPO و (PVP و پلاستی سایزرها PEG400, DBP) و گلیسیرین)، غلظت ماده موثره و پلاستی سایزر بر روند آزاد سازی دارو از زیست چسب (Patch) بررسی شد. در این مطالعه داروی مینوکسیدیل به عنوان ماده موثره انتخاب گردید. فرمولاسیونهایی با نسبتهای مختلفی از مخلوط پلیمرها تهیه و لایه حاوی دارو به روش تبخیر حلال ساخته شد که سرعت رهش دارو از این فرمولاسیونها با استفاده از دستگاه ( USP IIدستگاه پارویی) بررسی گردید. پلیمرها و پلاستی سایزرهایی که از قدرت نفوذ پذیری بالائی برخوردار بودند. سبب افزایش آزادسازی شدند در حالی که پلیمر RLPO و پلاستی سایزرهای هیدروفوب سرعت آزاد سازی را کاهش دادند و با مخلوطی از اودراژیت RSPO و RLPO به فرمولاسیون منتخب دست یافتیم که با تغییر غلظت ماده موثره و پلاستی سایزر مدل کینتیکی این فرمولاسیون از مدل درجه یک به مدل درجه صفر تغییر پیدا کرد. با در نظر گرفتن تاثیر عوامل فوق بر سرعت آزاد سازی دارو می توان فرمولاسیونی را تهیه نمود که رهش دارو را به نحو مطلوبی کنترل نماید.