مطالعه TDM و کاربرد آن درمصرف داروهای ضدتشنج
Abstract
امروزه کلینیسین ها علاقه فراوانی برای تعیین علت این موضوع که چرا دوز معینی از دارو بر روی بعضی از بیماران موثر است ولی بر روی برخی از بیماران دیگر موثر نیست، دارند. برای قرنهای متوالی دوز درمانی مناسب برای افراد به روش آزمایش و خطا تعیین میشد. تکنولوژی مدرن آنالیز دارویی، دامنه جدیدی از کمک به امر درمان را ایجاد کرده است. (Therapeutic Drug monitoring)TDM به عنوان ابزار کمکی برای درمان دارویی منطقی در بیماران با حالات مختلف بیماری و دارای ساختار ژنتیکی متفاوت کاملا" ثابت شده است. توانایی مرتبط کردن غلظتهای سرمی دارو با اثرات کلینیکی مشاهده شده بعد از تجویز دارو امکان درمان دارویی صحیح را افزایش داده است. غلظتهای سرمی ترکیبات مختلف مانند ترکیبات ضد صرع، آنتی بیوتیک، آنتی آریتمی، ضد آسم، آنتی نئوپلاستیک و ضد افسردگی امروزه به طور روتین برای پایه ریزی رژیم دارویی و درمان بهینه برای هر فرد خاص در زمان خاص، اندازه گیری می شود. متاسفانه اکثر اروهای ضد تشنج فارماکوکینتیک غیر خطی از خود نشان می دهند. به همین دلیل کاربرد TDMبرای تعیین دوز موثر دارو برای هر داروی خاص کاملا" ضروری بنظر میرسد. در این پایان نامه به بررسی و جمع آوری فارماکوکینتیک داروهای ضد صرع، کاربرد روش TDM در رژیم درمانی بهینه دارویی برای این دسته دارویی خاص و تاثیر کاربرد این روش در نتایج درمان حاصل و کاهش اثرات جانبی ایجاد شده، در مقایسه با درمانهای سنتی پرداخته شده است.