بررسی داروسازی جامعه نگر وامکان گسترش آن در کشور
Abstract
امروزه با گسترش علوم پزشکی و علوم دارویی در زمینه خدمات بالینی، نیاز به حضور فعالانه داروساز در جهت انجام رسالت شغلی و حرفهای خود و بازیافتن جایگاه مناسبی در این زمینه به وضوح احساس می شود درهمین راستا در دهه گذشته مقوله دیگری برای داروسازیان مطرح گردیده و آن داروسازی جامعهنگر میباشد که نقش جدیدی را جهت ارتقاء سطح کیفی و کمی دارو درمانی به عنوان داروسازی جامعهنگر ایفا نموده است در سالهای اخیر مطالعات و تحقیقات متعدد در این زمینه انجام گرفته که نتایج آن مبین این حقیقت است که داروسازی با در دست داشتن اطلاعات وسیع در زمینه دارو درمانی قادر خواهد بود خدمات خوبی جهت درمان بیماران ارائه دهد که این خدمات در سطوح مختلف پیشگیری از جمله پیشگیری اولیه که شامل پیشگیری از مصرف بی رویه دارو، انتقال پیام های بهداشتی، نگهداری داروها در شرایط مناسب و تداخلهای دارویی احتمالی در نسخه ها، حتی پیشگیری ثانویه مثل تشخیص و درمان نیز بسیار موثر باشند و پیشگیری ثالثیه مثل توانبخشی و نوتوانی نیز حداقل در سطح تجهیزات مصرفی برای اینکار در حیطه وظایف داروساز امروزی است. با توجه به اینکه اکثریت سه قشر پزشک، داروساز و مراجعهکنندگان از موضوع داروسازی جامعهنگر بیخبرند واینکه اجرای این طرح در کشور ایران بدلیل مشکلات ساختاری در امر آموزش، عدم ارتباط منطقی بین پزشک و داروساز و جامعه نگر نبودن آموزش امکان پذیر نیست مگر آنکه مشکلات فوق برطرف گردند با این حال نقشهایی چون مداخله در امر تنظیم خانواده، ارائه مشاورههای دارویی به بیماران و مشارکت در ترک سیگار به مراجعه کنندگان در داروخانه امکان پذیر میباشد به امید آنکه این رساله تا حدی جایگاه واقعی داروساز را در نظام دارو درمانی جامعه معرفی و زمینه را برای تحولی نوین در بهبود رعایت اصول اخلاق داروسازی ایجاد نمایند.