بررسی تغییرات سرمی بیلیروبین درنوزادان به دو روش
Abstract
بیلیروبین محصول نهایی کاتابولیسم (هم) بوده و افزایش غلظت خونی آن سبب یرقان میشود. هیپربیلیروبینمی هنوز هم یک مشکل معمول نوزادان تازه به دنیا امده و نزدیک ترم است. یک طبقهبندی ساده در نوزادان تفکیک آن به دو گروه کلی است گروهی که افزایش بیلیروبین در سرم آنها عمدتا" از نوع غیر کونژوگه است و گروه دیگری که بیلیروبین افزایش یافته از نوع کونژوگه است بیلی روبین غیرمستقیم غیر کونژوگه و محلول در چربی برای دستگاه عصبی مرکزی در حال تکوین سمی است. مخصوصا" وقتی که غلظت آن بالا بوده و از ظرفیت اتصال آلبومین تجاوز کند. کرنیکتروس زمانی به وجود میآید که بیلیروبین غیر مستقیم و غیر کونژوگه در سلولهای مغز رسوب کند. هیپربیلیروبینمی کونژوگه مستقیم اغلب نشاندهنده بیماری وخیمی است. فوتوتراپی بطور قابل ملاحظهای بیلیروبین غیرکونژوگه سرم را پائین می آورد و بیلی روبین کونژوگه سرم را در نوزادان هیپرلیلی روبینمیک تغییر نمیدهد. در این تحقیق سطوح سرمی بیلیروبین در 159 نوزدا مبتلا به یرقان که در فاصله زمانی مرداد 78 تا آبان 79 در بیمارستان شمس به دنیا آمده بودند به دو روش بافرفسفات و دی آزو بررسی شدند. 63 نفر از آنها نیز در طول دوره درمان مراجعه کرده بودند. در کلیه نوزادان مقادیر بیلیروبین تام ودر 64 نفر از آنها علاوه بر بیلیروبین تام مقادیر بیلیروبین کونژوگه نیز اندازهگیری شد. ابتدا 159 نوزاد مورد مطالعه به 4 گروه تقسیم شدند. در گروه اول نوزادان (مقادیر بیلیروبین سرم بیشتر از (18mgdl مقایسه میانگین مقادیر بیلیروبین سرم این نوزادان تفاوت معنی داری را بین دو روش نشان داد (P0.05) در گروه دوم نوزادان (مقادیر بیلیروبین سرم بین (1318mgdl مقایسه میانگین مقادیر بیلی روبین سرم این نوزادان تفاوت معنی داری را بین دو روش را نشان داد .(p0.05) در گروه سوم نوزادان (مقادیر بیلیروبین سرم بین 913mgdl بود) مقایسه میانگین مقادیر بیلیروبین سرم این نوزادان تفاوت معنیداری را بین دو روش نشان نداد. . (P005) در گروه چهارم نوزادان (مقادیر بیلیروبین سرم بین 48mgdl بود) مقایسه میانگین مقادیر بیلیروبین سرم این نوزادان تفاوت معنیداری را بین دو روش نشان نداد (P0.05) در کل نوزادان مقایسه میانگین مقادیر بیلیروبین سرم با استفاده از دو روش تفاوت معنی داری را بین دو روش نشان نداد (P0.05)در نوزادانی که در طی دوره درمان مراجعه کرده بودند مقایسه میانگین بیلیروبین سرم آنها تفاوت معنیداری را نشان نداد .(P0.05) در نوزادانی که علاوه بر مقادیر بیلیروبین تام، بیلیروبین کونژوگه اندازهگیری شده بود مقایسه میانگین مقادیر بیلیروبین سرم آنها با استفاده از دو روش تفاوت معنیداری را بین دو روش نشان نداد و تایج حاصل از دو روش اندازه گیری بیلیروبین کاملا" منطبق بر هم بودند . (P005) از نتایج این بررسی استخارج می شود که اندازه گیری بیلیروبین به روش دی آزو یک روش مرسوم است ولی در نوزادانی که خونگیری از آنها مشکل بوده وحجم خون اخذ شده بسیار کم است اندازه گیری بیلیروبین با استفاده از روش بافر فسفات امکانی را فراهم می کند که روش دی آزو بدلیل نیاز به مقادیر بالاتری از خون فراهم نمی کند.