بررسی خواص چسبانندگی و بازکنندگی دانه های پسیلیوم در قرص استامینوفن

Abstract

پلیمر حاصل از گیاه پلانتاگوپسیلیوم دو خاصیت مهمی که در قرص سازی کاربرد دارد، یعنی خاصیت متلاشیکنندگی و چسبانندگی را تواما" دارا میباشد. بنابراین در طی این تحقیق و بررسی اساس کار مقایسه این دو خاصیت پلیمر گیاهی با سایر چسبانندهها و باز کنندهها بود. از بین چسبانندههای متداول PVP و نشاسته انتخاب شد که بیش از بقیه مورد مصرف قرار دارند. از بین بازکنندهها نیز اکدیزول و نشاسته انتخاب گردید. برای نتیجهگیری اینکه پلیمر گیاهی در مجاورت پر کننده محلول در آب بهتر عمل می کند یا در مجاورت پر کننده نامحلول در آب از دو نوع پرکننده لاکتوز (محلول در آب) و در ( DCPنامحلول در آب) استفاده گردید. برای انتخاب بهترین فشار برای قرصزنی فرمولاسیونهای بدون ماده موثره حاوی دیلوانت لاکتوزیا DCP و چسبانندههای پلیمرگیاهی و نشاسته و PVP ودزانتگرانتهای پلیمر گیاهی و نشاسته و اکدیزول انجام شد. نتایج نشان داد که بهترین فشاری که در آن زمان باز شدن در حداقل مطلوب و سختی در محدوده مورد نظر میباشد فشار 100 بار میباشد. جهت انتخاب بهترین درصد پلیمر گیاهی فرمولاسیونهای فاقد پرکننده وحاوی ماده داروئی (استامینوفن) با درصدهای مختلف پلیمر گیاهی انجام شد. بهترین درصد پلیمر گیاهی که در ان درصد آزادسازی ماده داروئی در بالاترین میزان و سختی نیز تا حد ممکن بالا باشد درصد 25 و 5 برای پلیمر گیاهی بود. با استفاده از نتایج حاصله از فرمولاسیون های نمادین فرمولاسیونهای حقیقی صورت گرفت که در آن پلیمر گیاهی با دو درصد مختلف 25 و 5 در حضور پرکنندههای لاکتوز یا DCP با نشاسته ( با دو درصد 25 و5) مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که پلیمر گیاهی از نظر قدرت رهاسازی دارو و میزان سختی که به قرص میدهد قابل مقایسه با نشاسته بوده و در مواردی حتی بهتر از آن نیز عمل می کند.