بررسی خواص چسبانندگی و بازکنندگی دانه های پسیلیوم در قرص ایندومتاسین

Abstract

هدف از این تحقیق استفاده از پلیمر گیاهی ارزانقیمت به عنوان چسباننده و باز کننده در فرمولاسیون قرص ایندومتاسین میباشد. اساس کار ما مقایسه نحوه عمل این پلیمر با نشاسته میباشد. در این بررسی PVP25000 به عنوان شاهد چسباننده و از (AcDiSol بعنوان شاهد دزانتگران استفاده شده است. برای بررسی عملکرد پلیمر گیاهی از لاکتوز به عنوان اکسیپیان محلول و از DCP به عنوان اکسیپیان نامحلول استفاده بعمل آمد. در کلیه مراحل گرانولاسیون به روش مرطوب انجام گرفت ولی در مورد فرمولاسیون کامل ایندومتاسین علاوه بر روش مرطوب از روش خشک نیز استفاده گریدد. کلیه تستهای ارزیابی گرانولها بر اساس USP انجام گرفت. در کلیه موارد فرمولاسیونها حاوی پلیمر گیاهی مناسبترین سرعت ریزش راداشتند. نتایج بررسی سختی قرصهای تهیه شده از گرانولهای مختلف نشان داده است که قرصهای حاوی پلیمر گیاهی (5,) با فشار bar 100 و لاکتوز بعنوان پر کننده بیشترین سختی را ایجاد نموده است. با توجه به نتایج حاصل از زمان باز شدن قرصهای تهیه شده از لاکتوز و DCP چنین بر می آید که پلیمر گیاهی زمان باز شدن سریع لاکتوز را کنترل نموده و آنرا افزایش میدهد در حالیکه زمان باز شدن طولانی DCP را کاهش میدهد بنابراین می توان چنین نتیجه گرفت که احتمالا" پلیمر گیاهی میتواند در اکسیپیانهای محلول خاصیت رتاردی و در اکسیپیانهای غیر محلول خاصیت متلاشی کنندگی قوی داشته باشد و این موضوع نیاز به تحقیق بیشتری دارد. در مورد انحلال قرصهای ایندومتاسین حاوی لاکتوز با غلظت 25 و 5 درصد پلیمر گیاهی با فشار bar 100بهترین نتیجه را داده و در کلیه موارد روش مرطوب در مقایسه با روش خشک سرعت انحلال بالایی ایجاد نمودند. همچنین پلیمر گیاه از نظر جذب رطوبت دقیقا" مثل نشاسته عمل نموده و در رطوبت نسبی80 ,کمتر از5 ,آب جذب میکند در حالیکه pvp در همین رطوبت میزان جذب اب بیشتر از10 ,دارد.