تاثیر اسیدی کننده ها بر رهش داروی سیناریزین از میکروپارتیکل های انتریک
نمایش/
Metadata
نمایش پرونده کامل آیتمچکیده
مقدمه: داروهای بازی کم محلول در آب به تغییر pH حساس هستند و پس از انحلال کامل در محیط اسیدی معده تمایل به رسوب سریع در محیط روده دارند که منجر به بازدهی بدنی غیرقابل پیش بینی می شود.
هدف: این پژوهش با هدف بررسی کاربرد اسیدیفایرها در پایدارسازی فوق‌اشباعیت دارو در انحلال از پراکندگی‌های جامد و مخلوط‌های فیزیکی با پایه پلیمر اودراژیت L-100 انجام گرفت.
روش کار: نمونه‌های پراکندگی جامد و مخلوط فیزیکی با ترکیب دارو، اودراژیت و اسیدیفایر (آدیپیک اسید، سوکسینیک اسید، سیتریک اسید و تارتاریک اسید) تهیه شدند. سیناریزین به عنوان دارویی کم محلول و قلیایی ضعیف انتخاب شد. فوق‌اشباعیت دارو با تغییر pH ایجاد گردید و پایداری فوق‌اشباعیت با بررسی رسوب دارو در برابر زمان ارزیابی شد. انحلال برون‌تنی نیز در شرایط غیر‌سینک با تغییر pH انجام گرفت. به منظور مقایسه کمی انحلال نمونه‌ها، از سطح زیر منحنی نمودار غلظت-زمان در pH=6.8 استفاده شد.
نتایج: اثر پایدارکنندگی فوق‌اشباعیت با سیتریک اسید (232 μg.min/ml) و به مقدار کمتر با تارتاریک اسید (227 μg.min/ml) مشاهده شد. سطح زیر منحنی نمودار انحلال در نمونه‌های مخلوط فیزیکی (دارو-اسیدیفایر) متناسب با اثر پایدارکنندگی اسیدیفایرها بر فوق‌اشباعیت دارو بوده و بیشترین اثر مربوط به تارتاریک اسید(514 μg.min/ml) می‌باشد. نمونه‌هایی که در آن‌ها اسیدیفایرها به شکل فیزیکی با پراکندگی جامد دوتایی مخلوط شدند، تاثیر چشمگیری در افزایش سطح زیر منحنی نمودار انحلال نداشتند. در حالی که انحلال نمونه‌های پراکندگی جامد سه تایی (دارو-اودراژیت-اسیدیفایر) به دلیل حضور اسیدیفایرها بهبود پیدا کرد. حضور اسیدیفایرها در نمونه‌های پراکندگی جامد باعث افزایش رهش سیناریزین در pH=1.2 و به دنبال آن ایجاد فوق‌اشباعیت در pH=6.8 گردید. اثر اسیدیفایرها بر رهش سیناریزین بستگی به محلولیت آن‌ها داشت.
نتیجه گیری: نوع اسیدیفایر و روش اختلاط آن‌ها می تواند بر انحلال برون‌تن نمونه‌ها در شرایط غیر‌سینک موثر باشد.