بررسی ریفلاکس حالب با99mTCO4واثرات آن بر روی کلیه با رادیو داروی 99mTCDMSA

Abstract

ریفلاکس و زیکویورترال اغلب از ناهنجاری مادرزادی جانکشن و زیکویورترال است.بسته به شدت اختلال،ریفلاکس اولیه ممکن است طی کودکی خود به خود برطرف شود یا تا بعد از رشد کامل باقی بماند.وجود ریفلاکس کلیه را در معرض خطر اثرات مخرب عفونتهای ادراری قرار می دهد.عوارض عمده ریفلاکس پیلونفریت و ئیدرویورترونفروز می باشد که باعث آسیب کلیه و در نتیجه نارسایی کلیه وهیپرتانسیون می شوند.بنابراین مراقبت شدید و پیشگیری از عفونت ادراری در بچه های مبتلا به ریفلاکس اساسی است.برای تشخیص ریفلاکس mci5 ,از رادیوداروی TcO4 از راه سوند فولی وارد مثانه شده بلافاصله اسکن در نمای Posterior توسط دستگاه گاماکمرا به صورت دینامیک در طول پر شدن مثانه باسالین نرمال و تخلیه آن انجام می شود.برای تشخیص کاهش فونکسیون کلیوی و وجود اسکار در کلیه نیز از رادیوداروی 99m TcDMSA بادوز متوسط mci 4استفاده می شود.بدین صورت که رادیودارو از راه تزریق وریدی وارد بدن بیمار شده و پس از حدود دو ساعت اسکن در سه نمای RPO,LPO,Posterior توسط دستگاه گاماکمرا انجام می شود.بررسی به صورت گذشته نگر و آینده نگر در 36دختر و 14 پسر مشکوک به ریفلاکس در سه گروه سنی زیر2 سال ( 13نفر)210 سال ( 24نفر) و بالای 10 سال ( 13نفر) انجام شده است.در 14دختر (70,) و6پسر (30,) ریفلاکس دیده شده است.در گروه زیر 2 سال 4 نفر(20,) 210 سال 7 نفر (35,) و در گروه بالای 10 سال 9 نفر (45,)ریفلاکس داشتهاند.در 18 مورد (6429,) کسانی که با سابقه UTI و پیلونفریت مراجعه کرده بودند ریفلاکس داشتند.در 12 مورد (6316,) نیز بیماران با سابقه UTI و پیلونفریت که در سونوگرافی آنها ئیدرونفروز کاهش اکوی کلیه ها آتروفی و نتایج مشابه داشتند مبتلا به ریفلاکس بودند.در اسکن 99m TcDMSA برای تشخیص نسخ اسکارنیز 42 بیمار شامل 30 زن و12 مرد مورد مطالعه قرار گرفتهاند.ازاین میان 5 نفر (1190,) اسکن نرمال داشتند.25نفر (5953,) دچار کاهش فونکسیون کلیه بودند و در 12 نفر (2857,) اسکار کلیوی مشاهده شد.تغداد و فراوانی نتایج غیر طبیعی در گروه سنی زیر 2 سال 10 نفر (2702,) 210 سال 19 نفر (5135,) و در گروه سنی بالای 10 سال 8 نفر (2163,) بود.نتایج در افرادی که با سابقه ریفلاکس UTI ئیدرونفروز و پیلونفریت مراجعه کرده بودند حاکی از آن است که فقط در 4 مورد (10,) اسکن نرمال دیده شده و در 26 نفر (65,) کاهش فونکسیون کلیوی و کاهش Functional mass و در 12 نفر (25,) نسج اسکار دیده شده است.از آنجا که با روشهای تشخیصی نظیر سونوگرافی IVPو...ریفلاکس اسکار کلیوی قابل تشخیص نیستند لذا با توجه به اینکه در روش سیستوگرافی ایزوتوپیک بیمار تشعشع کمتری را نسبت به روشهای رادیولوژیک دریافت کرده و با حساسیت بالایی ریفلاکس قابل تشخیص است و با اسکن 99m TcDMSA نیز پیلونفریت و اسکار کلیوی به خوبی تشخیص داده می شوند لذا استفاده از این دو رادیودارو بر روشهای رادیولوژیک ارجح می باشد.