بررسی تاثیر انواع سورفکتانتها در کنترل سرعت آزادشدن پروپرانولول هیدروکلراید از ماتریکسهای پلیمری

Abstract

در سالهای اخیر محققین به این نتیجه رسیدهاند که از سورفکتانتها میتوان به عنوان یک عامل کنترل کننده سرعت آزاد سازی داروها استفاده نمود و با توجه به ساختمان شیمیایی داروها و سورفکتانتها، اثرات مختلفی روی سرعت آزاد سازی داروها ایجاد خواهد شد. ماتریکسها مدت مدیدی است که بعنوان یک شکل دارویی آهسته رهش در داروسازی مصرف می شود و هیگوشی اولین شخصی بود که در سال 1963 میلادی این موضوع را مطرح ساخت که بعدا توسط داروسازان دیگر این شکل داروئی گسترش پیدا نمود. در سیستمهای ماتریکسی معمولا از هر دو نوع پلیمر هیدروفیل و هیدروفوب استفاده میشود. این بررسی نشان میدهد که چگونه سورفکتانتها می توانند آزاد شدن دارو از ماتریکسهای پلیمری را کنترل نمایند. در بررسی حاضر پروپرانول هیدروکلراید بعنوان داروی کاتیونی انتخاب شده و تاثیر چهار نوع سورفکتانت با خصوصیات شیمیائی متفاوت از یکدیگر یعنی: سدیم لوریل سولفات (سورفکتانت آنیونی)، ستیل تری متیل آمونیوم بروماید ( CTABسورفکتانت کاتیونی)، توئین 65 (سورفکتانت غیر یونی با 105=(HLBو آرلاسل60 (سورفکتانت غیر یونی با 47 = (HLB از ماتریکسهای HPMC و اودراجیت مورد مطالعه قرار گرفته است.