کاربرد داروسازی بالینی در شیمی درمانی لوسمی
چکیده
شیمی درمانی نقش اساسی و ارزنده در کاهش علائم بیماری و حتی ایجاد رمیسیون دائم در بیماران مبتلا به لوسمی ایفا می کند. اما متاسفانه داروهای مورد استفاده در درمان بیماریهای نئوپلاستیک خود باعث ایجاد عوارض ناگواری می گردند که گاه بسیار خطرناک بوده و نیز ممکن است با داروهای دیگری که بهمین منظور یا اهداف درمانی دیگری بکار میروند تداخل داشته باشند. در پژوهش حاضر نقش داروساز بالینی در شیمی درمانی لوسمی بررسی شده است. داروساز بالینی می تواند در طراحی پروژه درمان، مراقبت از بیمار در طی مراحل درمانی ارزیابی بالینی داروهای جدید استفاده از مباحث فارماکوکینتیک و فارماکودینامیک برای حل مشکلات بالینی خاص بیماران و بالاخره تعیین دوز موثر دارو در مورد هر بیمار به عنوان یکی از اعضای کادر درمانی حضوری موثر داشته باشد. اجتناب از مصرف داروهایی که سمیت و مقاومت متقاطع از خود بروز داده یا باعث تشدید اثرات سمی همدیگر می شوند و نیز استفاده از داروهایی که این عوارض را کاهش می دهند و اتخاذ تدابیر جبرانی یا پیشگیرانه برای کاهش عوارض جانبی یا تداخل دارویی از جمله کارکردهای داروساز بالینی در پروژه درمان می باشد. در بخش درمانی مورد مطالعه داروساز به صورت بالینی حضوری در درمان بیماران نداشت لذا قسمت عمده ای از مباحث فوق توسط پزشک بالینی انجام می گرفت که خود نوعا" بدلیل وسعت عوامل دخیل در کنترل بیماران تحمیل اضافی بر عملکرد پزشکان بوده و مشکلات عمده بالینی ایجاد کرده است با علم به این که بسیاری از مباحث مطرح شده جزو علوم دارویی نیز می باشد بنابراین حضور داروساز بالینی در ترکیب تیم درمانی بیماران بخش خون و سرطان ضرورت داشته و در کنترل بهتر درمانی بیماران لوسمیک تاثیر انکار ناپذیر خواهد داشت.