بررسی قوانین کوسولوانسی ازدیدگاه داروسازی

Abstract

به خوبی مشخص شده است که خواص دارها می تواند د رنتیجه حلالیت آبی کم داروها محدود شده و نیز برخی از اثرات جانبی تعدادی از داروها در نتیجه کم بودن حلالیت آبی آنها می باشد .انواع روشهای افزایش حلالیت داروها وجود دارد که یکی ازاین روشها، استفاده از کمک حلالها در فرمولاسیون اشکال دارویی مایع است که بام کوسولوانسی نامیده می شود از تین کمیتو ک مک حلالها ان اتانول PEG,PG و گلیسیرین و... را نام برد . روش کوسولوانسی در مقام مقایسه با سایر روشهای افزایش حلالیت ،بیشترین قدرت و پتانسی را دارا می باشد . طی دو دهه گذشته کوششهایی برای قانونمند کردن کوسولوانسی صورت گرفته است تا نیاز به اندازه گیری عملی و روش آزمون خطا را تا حد امکان کاهش دهد . برای توصیف کمی کوسولوانسی ، مدلهای مختلف ارائه شده اند که می توان آنها را به سه گروه تئوریک و تجربی تقسیم کرد. هریک از این مدلها ،معایب و مزایای خاص خود را دارند . در این بررسی چندین مدل ارائه شده برای کوسولوانسی انتخاب شده و دقت و میانگین درصد انحرافهای آنها در تعیین مقدار حلالیت ماده حل شده در مخلوط حلالها بدست آمده است . این بررسی بر روی 30 سیستم مختلف انجام گرفته است . نتایج بررسی ها نشان می دهد کلده سار یافته ویلسون از نظر توصیف بهتر داده ها بهترین توصیف را داشته و از نظر میانگین درصد انحراف نیز دارای کمترین میانگین درصد انحراف بوده و در مورد این 30 سیستم ،مدل بهتری برای پیشگویی حلالیت داروها می باشد .