مطالعه میزان کاربرد اصول فارماکوسینتیک در درمان بیماران قلبی عروقی

Abstract

بیماریهای قلبی عروقی از علل شایع مرگ و میر در جوامع امروزی می باشند و درمان دارویی صحیح در این بیماران ضروری است . در این رابطه توجه به اصول فارماکوکینتیکی و فارماکودینامیکی می تواند موجب اصلاح استراتژی درمان شود. روش تحقیق اخیر بر این اساس بود که پارامترهای مهم فارماکوکینتیک بالینی ، بیماریهای قلبی عروقی ،موارد استفاده داروها و فاکتورهای فارماکوکینتیکی آنها برسی گردید . در روش عملی 100 پرونده از پرونده های بیماران قلبی بیمارستان شهید مدنی تبریز در طول 19 ماه مورد مطالعه قرار گرفت . البته برای کسب نتایج قابل استفاده ، فقط پرونده های مربوط به آنژین ناپایدار توام با هیپرتانسیون انتخاب و بررسی گردید و در طول تحقیق کلیه نکات اخلاق پزشکی مد نظر بود . در مطالعه حاضر مواردی از قبیل سن و جنس ، بیماریهای قبلی و داروهای دریافتی برای آنها ، داروهای تجویزی و طرز استفاده آنها در زمان بستری ، فشار خون روزهای بستری و نسخه دارویی بعد از ترخیص از بیمارستان استخراج گردید . سپس تمامی تداخلهای مفید ومضر بین داروهای قلبی عروقی و نیز بین داروهای قلبی و غیر قلبی ، تاثیر داروهای مصرفی قبلی بر روند درمانی در بیمارستان ، نحوه تجویزبخی داروها ، نتیجه درمان دارویی و دیگر موارد موثر در امر درمان مطالعه شد . برای مطالعهنتایج درمان ، فرض بر این اصل بود که در زمان ترخیص ، آنژین ناپایدار در این افراد کنترل شده ، در نتیجه پایه مطالعات آماری بر روی کنترل هیپرتانسیون قرار گرفت . نتایج حاصل مشخص کرد که احتمالا" سن تا حدی می تواند در میزان ابتلای زنان و مردان موثر باشد . زیرا در سنین زیر 45 سال تعداد مردان بیش از زنان بود. در51 ,از کل بیماران ، سابقه قبلی هیپرتانسیون داشتند که63 ,این افراد قبلا" برای کنترل هیپرتانسیون یا سایر بیماریهای قلبی ، داروهای قلبی عروقی مصرف می نمودند . و از این تعداد ، فقط50 ,افراد نسب به درمان دارویی در بیمارستان پاسخ مثبت و100 ,راداشتند. در88 ,پرونده ها تداخلهای دارویی وجود داشت . چندین مورد از استفاده ناصحیح برخی داروها نیز مشاهده شد که نتایج آنها در قالب جدول ونمودار بیان شده است . در7 ,موارد نیز که بیماران ، پاسخ درمانی مناسب نسبت به کنترل هیپرتانسیون ایجاد نشده بود که احتمالا" علت اصلی آن وجود مقاومت دارویی ، تداخلهای مضر ، طرز مصرف نادرست برخی داروها و عدم رعایت نکات فارماکوکینتیکی در روند درمان بوده است . البته برای رسیدن به یک نتیجه جامع ، لزوم انجام تحقیقات پایه ای و بالینی با دیدگاههای عمیق آماری به چشم می خورد .