مطالعه واکنشهای ناخواسته به هپارین در بیماران بستری شده در مرکز قلب وعروق شهید مدنی تبریز در سالهای13801378
Abstract
هپارین یک داروی ضد انعقاد غیر خوراکی است که فعالیت بیولوژیک آن برپایه مهارکننده های پروتئاز پلاسمایی (فاکتورهای انعقادی) بنام آنتی ترومبین III که کوفاکتور هپارین میباشند استوار است . در غیاب هپارین این واکنش ها کند بوده ولی درحضور هپارین هزار بار سریعتر صورت می گیرد. هپارین برای پیشگیری از ترومبوآمبولی، درمان ترومبوز وریدی، آمبولی ریوی، درمان اولیه بیماران دچار آنژین ناپایدار و انفاکتوس میوکارد و بیمارانیکه تحت عمل جراحی قلب وبایپس کرونری قرار گرفتهاند، کسانیکه عمل جراحی عروق شدهاند، حین و پس از آنژیوپلاستی اندیکاسیون دارد.هپارین نیز مانند سایر داروها در کنار اثرات مطلوب دارای عوارض جانبی نیزمیباشد کهاز مهمترین آنها می توان خونریزی، ترومبوسیتوپنی ، ترومبوز بخصوص ترومبوز وریدی، ضایعات پوستی شامل کهیر، پاپول و پلاکهای اریتماتوز ونکروزپوستی نام برد.این مطالعه با انتخاب 450 پرونده بیمارقلبی که در سالهای 78 و 79 و 80 هپارین دریافت کرده بودند با روش نمونه برداری تصادفی و طراحی پرسشنامه به منظور بررسی عوارض جانبی هپارین در بیماران بستری دربیمارستان شهید مدنی تبریز انجام شد. براساس اطلاعات درج شده در پرونده بیماران پرسشنامه توسط محقق تکمیل واطلاعات جمع آوری شده و مورد تحلیل و تفسیر قرار گرفته شد. نتایج حاصله نشان میدهد که بطور کلی از بیمارانیکه هپارین دریافت کرده اند62 ,بیماران انفارکتوس میوکارد (MI)،22 ,بیماران مبتلا به آنژین ناپایدار(UA)،6 ,مبتلا به نارسایی احتقانی قلب (CHF)،3 ,مبتلا به ACHO و13,PTCA بودند،26 ,سابقه هیپرلیپدمی و13 ,سابقه مصرف هپارین16 ,سابقه دیابت ،31 ,سابقه فشارخون داشتند.هیچگونه عارضه جانبی از هپارین در پرونده این بیماران درج نشده بود که نهایت بیانگر عدم تاثیر و قدرت لازم هپارین تجویز شده ویا عدم گزارش یا درج عوارض درپرونده بیماران میباشد و نیز با بررسی تغییرات aPTT در بیماران بعد از تجویز هپارین مشخص شد که aPTT با تجویز هپارین و ادامه درمان با آن بطور مطلوب افزایش نمی یابد که یا ناشی از اشتباه کارآزمایشگاه در تعیین aPTT یاناشی از عدم کارایی ویا تاثیر هپارین میباشد