مقایسه کیفوز بعد از عمل در بیماران با شکستگی مهره های توراکولومبر عمل شده با روش فیکساسیون خلفی با و بدون تعبیه پیچ در مهره شکسته

Abstract

جامعه آماری مطالعه کلیه بیمارانی که در عرض یک سال از شروع مطالعه که در بخش ترومای مرکز آموزشی درمانی امام رضا (ع) تبریز به دلیل شکستگیهاییبی ثبات ستون فقرات توراککلومبار بستری بودند و تحت فیکساسیون پیچ پدیکولر از اپروچ خلفی قرار گرفتندکه در عرض یک سال 38 بیمار بستری وارد مطالعه شده اندکه در سطح T10-L2 بوده است. سپس بیماران بر اساس نوع جراحی پیچ پدیکول به مهره شکسته وصل شده یا نه به دو گروه تقسیم شده اند که گروه A پیچ پدیکول به مهره شکسته تعبیه شده است و گروه B پیچ پدیکول به مهره شکسته تعبیه نشده است . سپس برای هر گرافی لترال 7 پارامتر اندازه گیری شده و میزان پیشرفت کیفوز سنجیده شده و بین دو گروه مقایسه شده است.یافتهها: در گروه A 19 نفر کهک16 نفر مرد و 3 نفر خانم بوده است. در گروه B آقایای 75% بیمیران و خانمها 25% بیمایان راتشکیلکیاده بودند. میانیین ینی 3ی.8 سال بوده است. شایعتیین یلت شکستکیهای تویاکولوکبار سقوط از ارتفاع بوده و شایعترین میره شکستهکL1 بوده است. نسبت ارتفاع قدامی مهیه در هر دو گروه افزایش ییفتی و زاویه بین میره شکستهکهم کاهشکیافتی ولی تغییر ییدانی دریUIVA , LIVA , RA ایجادینشده است. CA در گروه B نسبت به گروه A کاهش بیشتری داشته است.