بررسی مناظره به عنوان یک روش جدید آموزش اخلاق پزشکی از طریق همسالان، وتاثیر آن بر نحوه استدلال اخلاقی دانشجویان علوم پزشکی

Abstract

هدف این مطالعه ارزیابی کارایی مناظره آموزشی به عنوان روشی جهت آموزش اخلاق پزشکی است. مطالعهی حاضر از نوع مداخله ای قبل-و-بعد غیر تصادفی میباشد که بر روی22 دانش-جوی داوطلب مشغول تحصیل در رشتههای مختلف علوم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 1395 انجام شد. مداخلهی آموزشی به کار رفته در این مطالعه، مناظرهای در مورد یک دوراهی اخلاقی مربوط به تعارض بین دو اصل اوتونومی و سودرسانی، با ساختاری نو بود. در این مطالعه، روش نمونهگیری آسان به کار گرفته شد .از شرکتکنندگان، قبل و بعد از مناظره درمورد عنوان )یا همان سوال( مناظره رای گیری به عمل آمد. همچنین شرکتکنندگان بعد از مناظره بر اساس هفت معیار به عملکرد تیمهای مناظرهکننده نمره دادند. تیم مدرسین نیز به عملکرد تیمهای مناظرهکننده نمره دادند .برای تحلیل آماری از نرم افزار 16-SPSS استفاده شد. سطح معنیداری زیر 05/0 در نظر گرفته شد. شرکت کنندگان در مطالعه شامل 15 زن و 7 مرد با میانگین سنی 79/1±55/21بودند. در رای گیری پیش-مناظره به ترتیب 13، 4 و 1 نفر از شرکتکنندگان به نفع سودرسانی، خودمختاری و بی طرف رای دادند، درحالیکه در رای گیری پس-مناظره اعداد مذکور به ترتیب 5، 7 و 6 بودند. بنابراین مناظره نظر حضار را به سمت یک وضعیت متعادلتر تغییر داد )019/0P=(، به این معنی که به جای اینکه اکثریت رایها به نفع یکی از سه حالت )مثلا سودرسانی( باشد، بعد از مناظره رایها به شکل نسبتا برابری بین سه حالت ممکن توزیع شدند. میانگین نمره کل عملکرد تیم سودرسانی و خودمختاری به ترتیب معادل 17/4 و 16/4 از 5 بود و هیچ تفاوت معناداری در مقایسه نمرات کل و نمرات معیارهای هفتگانه و نیز در مقایسه ارزیابی صورت گرفته توسط شرکتکنندگان با تیم مدرسین یافت نشد؛ بدین معنی که عملکرد هر دو تیم مناظرهکننده به طور مشابه در سطح بالایی بوده و شرکتکنندگان نیز توانستهاند ،به دنبال توضیحات ارائه شده، به دقتی مشابه تیم مدرسین همسانان خود را ارزیابی نمودهاند. میزان رضایت کلی شرکتکنندگان از کیفیت کارگاه مناظره نمره 08/4 از 5 گرفت. , The aim of this study was to assess the efficacy of an educational debate as a method for teaching medical ethics. the present study was a “before-and-after” non-randomized interventional study conducted on 22 volunteer students of medicine, in 2016, in Tabriz University of Medical Sciences. The intervention was an educational debate with a novel structure about the ethical dilemma between the two principles: beneficence and autonomy. A convenience sampling was adopted. The participants voted on the debate motion before and after the debate, and scored the performance of debating teams based on 7 criteria, as did the training team. SPSS16 was used for statistical analyses. Significance level was set at below 0.05. mean age of participants was 21.55 ± 1.79. Fifteen of them were female and 7 were male. In the pre-debate voting 13, 4 and 1 of participants voted for Beneficence, Autonomy and Abstain respectively, while in the second voting the numbers were 5, 7 and 6 respectively. So the debate changed the floor’s opinion about the debate motion towards a more even-handed state (p= 0.019), in that, instead of votes being accumulated in favor of one of the choices (i.e. beneficence), the votes got distributed almost equally between the three possible choices after the debate. The mean total scores for the performance of Beneficence and Autonomy teams were 4.17 and 4.16, respectively, out of 5; there were no statistically significant difference among total scores and the corresponding subscales, when compared between the two debating teams and also when compared based on who did the evaluation and scoring, i.e. either the training team or the participants. This means that the performance of the both teams were similarly high enough; and that, following the given instructions, the participants were as competent as the training team in evaluating their peers. The score for participants’ total satisfaction of the debate workshop was 4.08 out of 5.