The purpose of this study was to assess the utility of CT in characterizing pleural effusions on the basis of attenuation values and CT appearance. . We analyzed 100 pleural effusions in patients who underwent chest CT and diagnostic thoracentesis.On the basis of Lights criteria, effusions were classified as exudates or transudates using laboratory biochemistry markers. The mean value in Hounsfield units of an effusion was determined using a region of interest(ROI) on the three slices with the greatest quantity of fluid. All CT scans also were reviewed for the presence of additional pleural features such as fluid loculation, pleural thickening, pleural enhancement, and concomitant pulmonary and mediastinal findings. . Forty-two of the 100 patients with pleural effusion had transudate and 58 patients had exudate effusion. The mean attenuation of the exudates (8.1 HU; range, -529 HU) was higher than the mean attenuation of the transudates (3.5 HU; range,-611 HU). None of the additional CT features accurately differentiated exudates from transudates. Fluid loculation was found in 91.4% of exudates and in 64% of transudates, pleural thickening was found in 50% of exudates and in 19% of transudates. Concomitant pulmonary and mediastinal findings was found in 93% of exudates and in 47% of transudates., هدف این مطالعه ، ارزیابی توانایی سی تی اسکن در مشخص کردن افیوژن پلورال بر اساس میزان تخفیف و نمای سیصتی می باشد.ما 100 افیوژن پلورال را در بیمارانی که تحت انجام سیصصتی اسکن قفسه سینه و پلوروسنتز تشخیصی قرار گرفتند، را آنالیز کردیم.بر اساس کرایتریای "لایت" و با استفاده از مارکرهای بیوشیمیایی افیوژن ها را به اگزوداتیو و ترانسوداتیو تقسیم کردیم.میانگین عدد هانسفیلد با استفاده از "ناحیه مورد نظر" در سه برش مختلف با بیشترین مقدار مایع تعیین شد. تمام سی-تی اسکن ها همچنین از نظر وجود نماهای پلورال اضافی مانند لوکولاسیون مایع، افزایش ضخامت جنبی، تشدید جنبی، و یافته های همراه در ریه و مدیاستن بررسی شدند. پنجاه و هشت نفر از 100 بیمار با افیوژن پلورال، افیوژن اگزوداتیو و 42 نفر ترانسوداتیو داشتند. میانگین تخفیف اگزوداها، 1/8 واحد هانسفیلد (در محدوده 5- تا 29 هانسفیلد)، بالاتر از میانگین تخفیف ترانسوداها (5/3 واحد هانسفیلد؛ در محدوده 6- تا 11 هانسفیلد) بود. هیچکدام از نماهای اضافی سیصتی نتوانستند بطور دقیق ترانسودا را از اگزودا افتراق دهند. لوکولاسیون مایع در 93% اگزوداها و 64% ترانسوداها ،و افزایش ضخامت جنبی در 50% اگزوداها و 19% ترانسوداها یافت شد؛ یافته های همراه در ریه و مدیاستن در 93% اگزوداها و 47% ترانسوداها یافت شد.