مقایسه دو روش دوز سنجی فیزیکی و بیولوژیکی در کارکنان شاغل در بخش آنژیوگرافی بیمارستان شهید مدنی تبریز

Abstract

هدف از این مطالعه بررسی مقادیر دز دریافتی فیزیکی با اثرات سیتوژنتیک در طول تصویر برداری قلبی عروقی برای سه گروه از کارکنان آنژیوگرافی می باشد. همچنین دز دریافتی بیماران تحت آزمون نیز بررسی و اثرات سن، جنس، BMI بر روی میزان دز دریافتی آنها مشخص گردید.موادو روش ها: غیرپرتوکار به عنوان گروه کنترل بر اساس چک لیست صلاحیت تهیه شده در این تحقیق، انتخاب شدند. از دو روش دزیمتری فیزیکی و بیولوژیکی در این تحقیق استفاده شد. جهت دزیمتر فیزیکی از ترمولومینسانس دزیمتری (GR200-TLD) که از حساسیت بالایی برخوردار است استفاده شد. به منظور دزیمتری بیولوژیکی، نمونه خون محیطی ازگروه های مورد آزمون وکنترل به صورت وریدی دریافت شد و آزمون سنجش فراوانی میکرونوکلئی (MN) انجام گرفت. خونگیری قبل از شروع به کار و در پایان مدت های یک و سه ماه انجام شد. میزان دز دریافتی افراد پرتوکار در یک ماه ، دومین و سومین ماه تعیین گردید. نتایج به کمک نرم افزار آماریSpss و آزمون T-test آنالیز شد. متوسط فراوانی میکرونوکلئی در ابتدای آزمون، در گروه کاردیولوژیست، گروه پرستار، گروه تکنولوژیست و گروه کنترل به ترتیب 7/1± 9/11، 06/3 ± 4/14، 02/3 ± 5/13 و 8/1 ± 2/ 6 در 1000 سلول دو هسته ای بود. که در مقایسه تفاوت معنی داری داشت P<0.001)). متوسط فراوانی MN در گروه پرتوکار 5/2 ±2/13 و متوسط میزان MN در گروه کنترل 8/1 ± 2/ 6 بوده که افزایش بیش از دو برابری بوده است وتفاوت آماری معنی داری بین دو گروه وجود دارد P<0.001)). میانگین MN درگروه کاردیولوژیست پس از یک ماه و سه ماه به ترتیب برابر 3/3±7/10 و 1/3± 2/ 7 بود که تفاوت معنی داری در مقایسه با شروع طرح و سه ماه بعد داشت (P=0.009). این تفاوت در گروه پرستار پس از یک ماه و سه ماه به ترتیب 2/3±3/13و 8/2± 2/7 معنی دار بوده است. (P=0.002). در گروه تکنولوژیست به ترتیب 2/3±7/11و2/2± 1/6 بوده که تفاوت معنی داری پس از یک ماه و سه ماه (P=0.004) داشت. میانگین MN در گروه کنترل بعد از یک ماه و سه ماه معنی دار نبود (P=0.796). دز پرتویی کاردیولوژیست ،پرستار و تکنولوژیست به ترتیب 4/1 ، 46/0 و 4/0 میلی سیورت بوده است. دز کاردیولوژیست بالاترین مقدار بوده است که میزان کاهش دز در هنگام استفاده از روپوش سربی برابر با 84/72 درصد می باشد. از نظر آماری تفاوتی میان گروه مردان و زنان دیده نشد (P=0.773). مقایسه سابقه شغلی پرتوکاران با میزان تغییرات MN تفاوت آماری معنی داری نداشت (P = 0.543). همچنین تفاوت آماری معنی داری در رابطه با سن پرتوکاران و میزان تغییرات MN مشاهده نگردید. ولی تغییر BMI در دز پرتو دریافتی پرتوکاران موثر بوده است (P = 0.005)., The aim of this paper is to study the amount of received physical dose with cytogenetic effects during cardiovascular imaging for three groups of employees. Also, patient doses of who are under test is considered and the effects of age, sex, BMI on the dose was determined. Ten cardiologist, ten nurses and ten technologists as permanent angiography staff and also ten non radiation worker as control group on the basis of prepared qualification check list were selected for this study. The physical and biological dosimetry methods were used in this study. For physical dosimeter the thermoluminescent dosimetry (GR200-TLD) which has high sensitivity was used. In order to biological dosimetry, blood samples of the test and control groups were intravenously taken and the frequency of micronuclei measurement (MN) test was conducted. Blood letting was done before starting to work and at the end of every one month and three months’ periods. the radio workers doses in one month, second and third months were determined. The results using statistical software Spss and T-test was analyzed. The amounts of biological dose after angiography on 252 patients, amount of MN (P<0.001) was different in three groups compared to the control group. The average of MN in cardiologist group after one month and three months was10.70 ± 3.3 and 7.2 ± 3.1, respectively, which has significant differences compared to the beginning of the project and three months (P = 0.009). This difference in nursing group after one month and three months was 13.3 ± 3.2 and 7.2 ± 2.8, respectively and it was significant (P=0.002). In technologist group, MN was 11.7 ± 3.2 and 6.1 ± 2.2, respectively, which is a significant difference compared to the beginning of the project and three months later (P = 0.001) and between one month and three months (P = 0.004). Average of MN in the control group after one month and three months was not significant (p=0.796).The doses of cardiologist, nurse and technologist were 1.4, 0.46 and 0.4 mSv respectively. the cardiologist dose was the highest dose, that reduction dose when using a lead apron is equal to 72.84 Statistically, no significant difference was observed between men and women (P =0.773). Compare job history of staffs with the MN changes had no significant difference (P = 0.543). Also statistically significant difference was not observed related to the age of radiation workers and the MN changes. But the change of BMI in radiation dose that received by radiographers was effective (P = 0.005).