بررسی تاثیر هیپرتروفی بطن چپ در نوار قلبی بر پیامد بالینی بیماران با اولین انفاركتوس میوکارد بدون بالا رفتن قطعه ST

Abstract

در این مطالعه قصد داریم به بررسی نقش ااثرات LVH در ECG بر پیامد بالینی بیمارستانی بیماران NSTEMI بپردازیم. در این مطالعه همگروهی، تعداد 460 بیمار (5/66% مرد با میانگین سنی 15/13±44/65 سال) با NSTEMI مورد ارزیابی قرار گرفتند. وجود LVH الکتروکاردیوگرافیک بر اساس معیار های Sokolow تعیین گردید. یافته های پایه، آزمایشگاهی و بالینی، نیز آنژیوگرافیک در صورت انجام و پیامد بیمارستانی بین بیماران با و بدون LVH مورد مقایسه قرار گرفتند. LVH در 74 مورد (1/16%) وجود داشت. بیماران دچار LVH بطور بارزی سابقه قبلی MI (2/16% در برابر 2/5%، 001/0=p)، SBP بالاتر (08/21±91/132 در برابر 78/21±80/125، 01/0=p) و DBP بالاتر (52/13±05/83 در برابر 37/14±44/78، 01/0=p) بالاتر در زمان مراجعه وpeak CKMB بالاتر(04/34±69/136 در برابر 03/5±97/74، 001/0=p) و Peak CTnI (03/1±42/6 در برابر 28/0±14/4، 004/0=p) بالاتر و CAG کمتر (1/54% در برابر 8/66%، 03/0=p) داشتند. تفاوت اماری واضح از نظر میزان عوارض داخل بیمارستانی (4/5% در برابر 7/4%)، مرگ (4/5% در برابر 6/3%) و نارسایی قلبی (صفر در برابر 1/2%) وجود نداشت.