بررسی میزان MicroRNA-222 , MicroRNA 151-5p, MicroRNA-146a , MicroRNA-181a و 181aو Braf v600E درپلاسمای بیماران با سرطان پاپیلاری تیروئید

Abstract

Thyroid cancer is the most common endocrinology cancer and its incidence has increases in the recent decades. This cancer is usually treatable. miRNAs are new biomarkers in the recent studies in the diagnosis and follow up of these patients.Methods and materials: After sampling, pre- and post-operation, miRNAs were extracted from these plasma samples and were read. After cDNA synthesis, qPCR was carried out. To evaluate the BRAFV600E mutation, tissue samples were examined. These results were then analyzed by paired- and independent samples t-test, and ANOVA.Results: Among PTC patients, the mean of ctfor miR222 before and after surgery was 23.85±1.88 and 27.47±1.16, respectively, which had significant difference (p<0.001). In benign group ct before and after surgery was 30.66±2.85 and 31.01±2.51, respectively, with a non-significant difference (p=0.61). Comparing two groups showed significant difference both before and after surgery (p=0.01 and p<0.001, respectively). In PTC group, ct mean for miR181 before and after surgery was 29.06±1.70 and 33.60±1.75, respectively, with a significant difference (p<0.001). In benign group, ct mean for miR181 before and after surgery was 38.57±4.97 and 40.99±5.64, respectively. The two groups had significant difference before and after surgery regarding miR181 (p<0.001).There was a significant difference between before and after surgery samples, regarding miR146a (p<0.001). Regardless of non-significant difference between two groups in case of miR155, there was a significant decrease in its concentration, post-operation (p<0.001). Among malignant samples, 13 samples (43.3%) were tested positive for BRAFV600E mutation, whereas, only 1 sample (3.3%) in benign group was positive for this mutation, with a significant difference (p<0.001)., سرطانتیروئید شایع ترین بدخیمی دستگاه اندوکرین می باشد و بروز آن در طی دهه هایاخیر افزایش یافتهاست.سرطان تیروئیداغلب قابل درمان می باشند. MicroRNA ها مارکرهای جدیدی در مطالعات اخیر جهت تشخیص و پیگیری بیماران می باشند.روش انجام کار: بعدازنمونه گیری، قبل و بعد عمل، از نمونه پلاسمایی این بیماران miRNA ها استخراج شده و مورد خوانش قرار گرفتند. به دنبال cDNA سازی، تحت qPCR قرار گرفتند. برای بررسی موتاسیون BRAFV600E نمونه بافتی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل با تست های آماری paired و independent t-test و ANOVA مورد آنالیز قرار گرفت.نتایج: در بین بیماران گروه PTC،انکومیر222 قبل از جراحی، میانگین ct برابر با 88/1 ± 85/23 و بعد عمل برابر با 16/1 ± 47/27 بود، که تفاوت آماری معنی دار داشتند (p<0.001). در گروه خوشخیم، قبل از جراحی، ct به دست آمده 85/2 ± 66/30 و بعد جراحی برابر 51/2 ± 01/31 بود. این تفاوت، از لحاظ آماری معنی دار نبود (p=0.61). در مقایسه ی دو گروه، تفاوت آماری معنی داری در نمونه های قبل (p=0.01) و بعد عمل (p<0.001) بین دو گروه وجود داشت.در گروه اول، قبل جراحی میانگین ct برای miR181a برابر با 70/1 ± 06/29 و بعد عمل این میزان برابر 75/1 ± 60/33 بود. بین این دو سری نمونه تفاوت معنی داری از نظر آماری وجود داشت (p<0.001). در گروه دوم میانگین ct قبل جراحی برابر با 97/4 ± 57/38 و بعد جراحی 64/5 ± 99/40 بود. این دو دسته نمونه از لحاظ آماری تفاوت معنی داری نداشتند (p=0.06). تفاوت بین دو گروه، در نمونه های قبل و بعد عمل، از نظر آماری معنی دار بود (p<0.001). ارتباط معنی دار در هر دو گروه، در نمونه های قبل و بعد عمل از نظر miR146a وجود داشت، (p<0.001). تفاوت بین دو گروه PTC و بدخیم، در نمونه های قبل عمل، از لحاظ آماری معنی دار بود (p=0.01)، در نمونه های بعد عمل این تفاوت معنی دار نبود (p=0.27). علیرغم عدم وجود ارتباط معنی دار بین دو گروه از نظر miR155-5p، از نظر آماری، این miRNA بعد عمل به شکل معنی داری در هر دو گروه کاهش یافته بود (p<0.001). در بین نمونه های بدخیم، تعداد 13 عدد (3%/43) و در گروه خوشخیم تنها یک نمونه (3%/3)از نظر موتاسیون BRAFV600E مثبت بودند. این تفاوت بین دو گروه، از نظر آماری معنی دار بود (p<0.001).