مقایسه دو تكنیك بیهوشی استنشاقی و بیهوشی كامل وریدی ذر پاسخ های آستانه عصبی شنوایی و آستانه رفلكس استاپدیال در بیماران كاشت حلزون

Abstract

کاهش شنوایی مادرزادی حدود 1 در 1000 تولد زنده را شامل می شود. کاشت حلزون یک روش درمانی مؤثر برای باز توانایی شنوایی بیماران مبتلا به کاهش شنوایی شدید تا عمیق می باشد. هدف از این مطالعه، مقایسه اثرات دو تکنیک بیهوشی وریدی و استنشاقی در پاسخ های آستانه عصبی شنوایی و آستانه رفلکس استاپدیال می باشد.مواد و روش ها : پس از تأیید کمیته اخلاقی دانشگاه واخذ رضایت کتبی، 110 بیمار با کاهش شنوایی حسی عصبی دو طرفه شدید تا عمیق که کاندیدای جراحی کاشت حلزون بودند به صورت تصادفی وارد مطالعه کار آزمایی بالینی شدند و اثرات دو تکنیک بیهوشی استنشاقی (سوفلوران) و بیهوشی کامل وریدی (پروپوفول-رمی فنتانیل) در پاسخ های آستانه عصبی شنوایی و آستانه رفلکس استاپدیال در بیماران کاشت حلزون مورد بررسی قرار گرفت تغییرات فشار خون سیستولی و دیاستولی و فشارخون متوسط شریانی در هر دو گروه و امتیاز FLACC در بدو ورود به ریکاوری و نیم ساعت بعد و یکساعت بعد بررسی شد.نتایج : در 110 کودک بررسی شده، تفاوت معناداری از نظر سن، جنس، وزن، طول مدت بیهوشی و جراحی و میانگین امتیاز FLACCدر بدو ورود به ریکاوری، نیم ساعت و یکساعت بعد در بین کودکان دو گروه وجود نداشت.(p-value > 0.05). عوارض بیهوشی در هیچ یک از دو گروه مشاهده نشد. تفاوت معنی داری در رفلکسTNRT در بین دو گروه سووفلوران وپروپوفول-رمی فنتانیل وجود نداشت(P=0.294) ولی در رفلکس ESRT تفاوت معنی داری وجود داشت (P=0.001). با بررسی موارد پاسخ و عدم پاسخ در تست های TNRT و ٍESRT با الکترود های مورد بررسی، فقط در ESRT با الکترود 3 و 9 میزان موارد عدم پاسخ در گروه سووفلوران بصورت معنی داری بیشتر بود(P-Value<0.05) به طوری که در گروه سووفلوران در 39 بیمار در الکترود3 (در مقایسه با 20 بیمار در گروه پروپوفول-رمی فنتانیل) و در 17 بیمار در الکترود9 (در مقایسه با 6 بیمار در گروه پروپوفول-رمی فنتانیل) سرکوب کامل رفلکس استاپدیال وجود داشت ولی در سایر موارد تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد(P-Value>0.05) , Congenital hearing loss affects about 1 in every 1000 live births. Cochlear implant is an effective therapeutic method for aural rehabilitation in patients suffering severe to profound hearing loss. The aim of this study was to compare the effects of the intravenous and volatile anesthesia techniques on neuro-auditory threshold and stapedial reflex threshold responses.Materials and Methods:After winning the approval of the ethics committee of the university and obtaining informed consents, 110 patients with severe or profound bilateral sensorineural hearing loss, who were candidates for cochlear implant surgery were randomly selected and included in the clinical trial. In this trial, the effects of the total intravenous and inhalation anesthesia techniques on neuro-auditory threshold and stapedial reflex threshold responses of patients with cochlear implants were evaluated.Variations in systolic and diastolic blood pressure and mean arterial blood pressure were measured in both groups, and the FLACC scores of patients were examined upon entrance to recovery, and half an hour and one hour after examinations.Results:In the 110 children in the two groups, no significant difference was observed in terms of the following parameters: age; weight; duration of anesthesia and surgery; mean FLACC scores upon entrance to recovery, and half an hour and one hour after examinations(p-value > 0.05). No anesthesia side effect was observed in the two groups. Significant difference was not found in TNRT reflex between two group of Sevofluran and Propoful-Remifantanil(P=0.294), but in ESRT reflex, Significantly difference was observed between two groups(P=0.001). With evaluation of response and no-response of TNRT and ESRT with studied electrodes, only in ESRT with electrode 3 and 9, no-response rate was significantly more in Sevofluran group(P<0.05), so that in Sevofluran group, in 39 patients in the electrode 3 (compared with 20 patients in the Propoful-Remifantanil group) and in 17 patients in the electrode 9 (compared with 6 patients in the Propoful-Remifantanil group) complete suppression of stapedial reflex existed but in other no significant difference was observed between the two groups(P>0.05).