تاثیر سرترالین در پیشگیری از بروز افسردگی و كاهش خستگی و ارتقای كیفیت زندگی بیماران مولتیپل اسكلروزیس

Abstract

مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری مزمن می باشد که منجر به ناتوانی و کاهش عملکرد در افراد جوان می شود. افسردگی یکی از علائم خلقی شایع در بیماری MS است که کیفیت زندگی این بیماران را تحت تأثیر قرار می دهد. درمان های متعددی شامل دارو درمانی و روانشناختی برای درمانی افسردگی و خستگی به کار گرفته شده است. در این مطالعه قصد داریم به ارزیابی نقش سرترالین در پیشگیری از افسردگی و نیز کاهش ناتوانیها و افزایش کیفیت زندگی در بیماران MS بپردازیم.روش كار:در این مطالعه کار آزمایی بالینی 60 بیمار مبتلا به MS انتخاب شدند و بطور تصادفی در دو گروه دریافت کننده سرترالین و پلاسبو قرار گرفتند. 25 بیمار در گروه مداخله و 21 بیمار در گروه کنترل مطالعه را به اتمام رساندند. دو گروه در ابتدای مطالعه، پایان ماه اول، سوم و ششم از لحاظ امتیاز افسردگی همیلتون، کیفیت زندگی بر اساس پرسشنامه استانداردSF-36 و شدت خستگی بر اساس مقیاس سنجش شدت خستگی (FSS) مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج: تفاوت بارزی از نظر یافته های پایه بین دو گروه وجود نداشت. سه و 6 ماه بعد از درمان گروه مداخله بطور بارزی نسبت به گروه کنترل میزان افسردگی کمتر (001/0p<)، سطح خستگی پائین تر (001/0p<) و کیفیت زندگی بهتری (001/0p<) داشتند. سیر تغییرات متغیر های فوق در طی زمان نیز در گروه مداخله بارزتر و بهتر از گروه کنترل بود (001/0p<)., Multiple sclerosis (MS) is a chronic disease that leads to disability and reduced function in young adults. Depression is one of the common mood disorders in MS that affects these patients quality of life. Several treatments including drug therapy and psychotherapy have been used for the treatment of depression and fatigue. In this study we aim to evaluate the role of sertraline in prevention of depression, fatigue reduction and QOL improvement in MS patients. Methods: In this randomized clinical trial, 60 patients with MS were selected and randomly allocated into groups receiving sertraline and placebo. 25 patients in the intervention group and 21 patients in the control group completed the study. Both groups were evaluated for Hamilton depression score, quality of life according to SF-36 questionnaire and severity of fatigue according to fatigue scoring scale (FSS) before the study, at the end of the first, third and sixth month. Results: There was no significant difference according to baseline findings between groups. Three and 6 months after treatment intervention group compared to control group had significantly lower depression (p<0.001), lower fatigue levels (p<0.001) and higher quality of life (p<0.001). Serial changes in the above mentioned variables in time in intervention group was significantly better than control group (p<0.001).