اثر -Hederin بر miRNA-126 ، miRNA-133a، mRNA هایIL -2 ، IL-13 و IL-17 در رت های نر آسمی

Abstract

آسم یک بیماری مزمن آلرژیک است که فاکتورهای مختلفی از جمله انواع میانجی های التهابی در بروز آن نقش دارند. از جمله این میانجی ها می توان اینترلوکین های 2، 13 و 17 و گروهی از miRNA ها را نام برد.اهداف: قبلا ثابت شده که آلفاهدرین در درمان آسم موثر است. در مطالعه ی حاضر، به منظور شناسایی مکانیسم عملکردی آلفاهدرین، اثر پیشگیرانه ی تک دوز آلفاهدرین بر میانجی های التهابی شامل mRNA های اینترلوکین های 2، 13، 17، miRNA-126، miRNA-133a و التهاب ریه در رتهای حساس شده با اوالبومین مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: 40 عدد رت به صورت تصادفی در 4 گروه قرار گرفتند: کنترل (C)، آسمی(S)، پیش درمان شده با تیموکینون (3 mg/kg i.p., S+TQ) و پیش درمان شده با آلفاهدرین (0.02 mg/kg i.p., S+AH). سطوح mRNA های اینترلوکین های 2، 13،17، miRNA-126 و miRNA-133a در بافت ریه و تغییرات پاتولوژیک این بافت در هر گروه مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: سطوح mRNA های اینترلوکین های2 ((p<0.05،13(p<0.001)، 17 (p<0.001)، miRNA-126(p<0.001) و تغییرات پاتولوژیکی ((p<0.05 در گروه آسمی نسبت به گروه کنترل افزایش یافت. در عین حال میزان بیان ژن miRNA-133a در گروه آسمی به شکل معنی داری کمتر از گروه کنترل بود(p<0.05) . مقادیر بیان ژنهای IL-2 mRNA (p<0.05) و miRNA-133a (p<0.001) در گروه پیش درمان شده با تیموکینون بیشتر از گروههای کنترل و آسمی بود، درحالیکه سطح mRNA های IL-13 (p<0.01) ،IL-17 (p<0.05) و miRNA-126 در گروه S+TQ به شکل معنی داری پایین تر از گروه آسمی بود .(p<0.05) پیش درمانی با آلفاهدرین باعث کاهش معنی دار در سطح mRNA هایIL-13 (p<0.01)، IL-17 ((p<0.001 وmiRNA-126 (p<0.01) شد و میزان بیان ژن miRNA-133a را در مقایسه با گروه آسمی افزایش داد .(p<0.001)تمامی تغییرات پاتولوژیک در گروههای پیش درمانی شده کمتر از گروه آسمی بودند (p<0.05). کاهش میزانIL-17 mRNA در گروه S+AH بیش از تیموکینون در گروه S+TQ بود(p<0.05) اما افزایش میزان بیان ژن miRNA-133a در گروه S+AH کمتر از گروه پیش درمانی شده با تیموکینون بود(p<0.05). با وجود اینکه آلفاهدرین میزان miRNA-126، IL-13 mRNA و تغییرات پاتولوژیکی را در مقایسه با تیموکینون کاهش داد، نتایج از نظر آماری معنی دار نبودند. , Asthma is a chronic inflammatory disease with different inflammatory mediators involved. Amongst which, Interleukins 2, 13, 17 and a group of miRNAs including miRNA-126 and miRNA-133a can be mentioned. Objectives: Alpha-hederin has proven to be effective on asthma treatment. In the present study, the preventive effect of single dose of alpha-hederin has been evaluated on inflammatory mediators including IL-2, IL-13 and IL-17 mRNAs, miRNA-126 and miRNA-133a and lung inflammation of ovalbumin sensitized rat in order to elicit its mechanism.Materials and methods: Forty rats were randomly grouped in 4 groups; control (C), sensitized (S), sensitized pretreated groups with thymoquinone (3 mg/kg i.p., S+TQ) and alpha-hederin (0.02 mg/kg i.p., S+AH). Levels of IL-2, IL-13 and IL-17 mRNAs and miRNA-126 and miRNA-133a in lung tissue and its pathological changes in each group were assessed.Results: Elevated levels of miRNA-126(p<0.001), IL-2 (p<0.05), IL-13(p<0.001) and IL-17 (p<0.001) mRNAs and pathological changes (p<0.05) were observed in the sensitized group compared to the control group. However, the level of miRNA-133a gene expression in S group was significantly lower than C group (p<0.05). The levels of IL-2 mRNA (p<0.05) and miRNA-133a (p<0.001) gene expression in thymoquinone pretreated group were higher than C and S groups. However, the level of IL-13 (p<0.01) and IL-17(p<0.05) mRNAs and miRNA-126 in S+TQ group was significantly lower than S group (p<0.05). Pretreatment with alpha-hederin caused significant decrease in IL-13(p<0.01) and IL-17(p<0.001) mRNAs and miRNA-126 (p<0.01) levels and increase in miRNA-133a gene expression compared with sensitized animals. All the pathological changes in pretreated groups were lower than the S group (p<0.05). The improvement of IL-17 mRNA in S+AH group was more than thymoquinone in S+TQ group (p<0.05) but the improvement of miRNA-133a gene expression in S+AH group was less than thymoquinone pretreated group (p<0.05). Although alpha-hederin decreased the levels of miRNA-126, IL-13 mRNA and pathological changes in comparison with thymoquinone, the results were statistically not significant.