بررسی پیامدهای مادری و جنینی در خانمهای باردار با پلی هیدرآمینوس و درمان شده بر اساس معیارهای دیسترس مادری و جنینی و زایمان زودرس

Abstract

پلی هیدرآمنیوس وضعیتی است که ممکن است با عوارض مادری، جنینی و نوزادی خطیری همراه باشد. یکی از مهمترین مشکلات همراه با این وضعیت، زایمان زودرس و تولد نوزادان پره ترم می باشد. هرچند در موارد خفیف درمان انتظاری و محافظه کارانه موثر است، ولی در درجات بالاتر می توان از دارو (مانند ایندومتاسین) و آمنیوریداکشن استفاده کرد. هریک از این روش ها ممکن است با عوارضی همراه باشند. هدف از این مطالعه بررسی نتایج اداره بیماران دچار پلی هیدرآمنیوس بر اساس معیارهای دیسترس مادر و جنین و زایمان زودرس بوده است.مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، 26 مادر باردار مبتلا به پلی هیدرآمنیوس (اندکس مایع آمنیوتیک بالای 30) بر اساس معیارهای دیسترس مادر و جنین و زایمان زودرس اداره گردیدند. در موارد زیر 32 هفته از ایندومتاسین با دوز آغازین 25 میلی گرم هر 6 ساعت و ماگزیمم دوز 2-3 میلی گرم بازای هر کیلوگرم استفاده شد که با کاهش اندکس مایع آمنیوتیک بتدریج قطع گردید. در موارد با عدم پاسخ مناسب از فلوچارت دیسترس مادر و جنین و زایمان زودرس استفاده شد. نتایج: میانگین سنی بیماران بررسی شده 22/7±12/28 سال و متوسط سن حاملگی 57/23±23/232 روز بود. بر این اساس، سن بارداری در 8 بیمار کمتر از 32 هفته بود که در آنها ایندومتاسین تجویز و پاسخ موقت مشاهده گردید. علایم دیسترس مادری در 3 بیمار (5/11%) وجود داشت که 2 مورد تحت آمینوریداکشن قرار گرفتند و 1 مورد رضایت به این کار نداده و ختم حاملگی در 29 هفتگی صورت پذیرفت. متوسط طول سرویکس 38/2±38/32 میلی متر بود و دیلاتاسیون یا فونلینگ وجود نداشت. کاهش ضخامت، اختلال عملکرد یا اختلال سیرکولاسیون جفتی وجود نداشت. بجز در یک مورد اشاره شده تمامی حاملگی ها بالای 34 هفته ختم شده و جز یک مورد پرولاپس عارضه عمده مادری، جنینی یا نوزادی مشاهده نگردید., Polyhydramnios is a condition that could be along with significant maternal, fetal and neonatal consequences. One of the most important complications of this condition is preterm labor and delivery of preterm neonates. Although in mild cases expectant conservative management is effective, in more severe cases, medications (such as indomethacin) and amnioreduction could be considered. Each one of these methods could be accompanied with complications. This study aims to examine the results of management of patients with polyhydramnios according to the fetal and maternal distress and preterm labor criteria.Methods & MaterialsIn this descriptive-analytic setting, 26 pregnant mothers with polyhydramnios (amniotic fluid index more than 30) were managed according to the fetal and maternal distress and preterm labor criteria. In cases under 32 gestational weeks, indomethacin was used with an initial dose of 25 mg every 6 hours and a maximum dose of 2-3 mg/Kg that was tapered when the amniotic fluid index diminished. In refractory cases, the flowchart of fetal and maternal distress and preterm labor was employed. ResultsThe mean age of studies patients was 28.12±7.22 years and the mean pregnancy age was 232.23±23.57 days. On this basis, there were 8 patients under 32 gestational weeks, in which indomethacin was administered and temporary responses were documented. Symptoms indicating maternal distress was present in 3 patients (11.5%), 2 of them were treated with amnioreduction and the other one did not give consent and pregnancy termination was carried out at the age of 29 gestational weeks. The mean cervical length was 32.38±2.38 mm and dilatation or funneling was not present. Decreased placental thickness, placental malfunction and abnormal placental circulation were not detected. Except for the one mentioned case, all pregnancies were terminated over 34 gestational weeks, and besides a case with prolapse, no other maternal, fetal or neonatal complication was observed.