اثر ترانگزامیک اسید در کاهش میزان نیاز به ترانسفوزیون خون در بیماران ترومایی با خونریزی قابل توجه

Abstract

خونریزی وسیع یك علت شایع و مهم مرگ و میر در بیماران ترومـایی اسـت. اسـاس احیاء تروما بر پایه مداخلات جراحی در جهت كنترل خونریزی، طبیعی ساختن حجم هـای در گردش خون و مداخلات دارویی به هدف ایجاد هموستاز بناشده است. ترانگزامیك اسـید كـه یك آنتی فیبرینولیتیك است، برای دهه ها جهت كنتـرل خـونریزی در اعمـال جراحـی قلبـی- عروقی و دستكاری های دندانی در بیماران هموفیلی كاربرد داشته است. با این حال، استفاده از آن در بیماران تروماتیك دچار خونریزی مربوط به سالیان اخیر می شود. هدف از ایـن مطالعـه بررسی آثار این دارو بر كاهش مرگ و میر و میـزان انتقـال خـون در بیمـاران ترومـایی دچـار خونریزی قابل توجه است. مواد و روشها:در این كارآزمایی بالینی تصادفی شده، در مجموع 60 بیمار با خـونریزی قابـل ملاحظه ناشی از تروما (فشارخون سیستولیك كمتر از 90 میلی مترجیوه/ضربان قلـب بیشـتر از 110 بار در دقیقه) در بخش اورژانس بیمارستان امام رضا تبریز بررسی گردیدند. ایـن بیمـاران بطور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم و ترانگزامیك وریدی (1 گرم در 10 دقیقه و سپس 1 گرم در طی 8 ساعت) یا دارونما گرفتند. نیاز به انتقال خون، و نیز مرگ یك ماهـه و عـوارض بین دو گروه مقایسه شدند. نتایج: بیماران گروه مداخله شامل 23 مرد و 7 زن با سن متوسط 43/10±57/37سالوگروهشاهدشامل 22مردو 8 زنباسنمتوسط 45/10±57/35 سالبودنـد(pبترتیب77/0 و46/0).خلاصهفارسی 2 متوسط مدت بستری در بخش مراقبت های ویـژه و مـدت بسـتری كلـی در دو گـروه تفاوت معنی دار آماری نداشت. بیماران گروه مداخله بطـور متوسـط 50/1±03/6 واحـدپـكسل، 36/1±50/2 واحد FFP و 20/0±40/0 واحدپلاكتدریافتكردنـد. مقـادیرمتنـاظردرمعنـی تفـاوت تنهـا و، بود واحد 1/33±0/31 و 3/03±0/96 ،6/03±1/22 بترتیبشاهدگروهداردرموردپلاكتمشاهدهشد(p بترتیب 99/0 ،09/0 و 01/0) .سـه بیمـار (10 %)در گـروه مداخله و 4 بیمار (3/13 %) در گروه شاهد فوت شدند (50/0=p ) .آسیب مغزی تنها علت مرگ در گروه اول بود، در حالی كه در گروه شاهد در 2 مورد خونریزی، در 1 مورد آسیب مغزی و در 1 مورد باقیمانده آسیب چندعضوی علل مرگ بودند (05/0>p در تمام موارد)., Extensive hemorrhage is a common and important cause of mortality in trauma patients. Mainstays of trauma resuscitation include surgical interventions aimed at controlling hemorrhage, normalization of circulating blood volumes, and pharmacologic interventions to aid in achieving hemostasis. Tranexamic acid, which is an antifibrinolytic, has been used for decades for controlling bleeding in cardiovascular surgeries and dental manipulations in patients with hemophilia. Its use as an agent in traumatic patients with bleeding, however, dates back to more recent years. This study aims to examine the effects of this medication on reducing mortality and blood transfusion rate in trauma patients with significant hemorrhage. Methods & Materials In this randomized clinical trial, a total of 60 patients with significant traumarelated hemorrhage (systolic blood pressure110/min) were recruited from the emergency department of Tabriz Imam Reza Hospital. They were randomized in two equal groups, receiving either intravenous tranexamic acid (1 g in 10min and then 1 g over 8h) or placebo. Need for transfusion, as well as the rate of one-month mortality and complications were compared between the two groups. Results Patients in the intervention group were 23 male and 7 females with the mean age of 37.57±10.43 years, and the controls were 22 males and 8 females the mean age of 35.57±10.45 years (p=0.77 and 0.46, respectively). The mean ICU stay and II overall hospitalization times did not differ significantly between the two groups. Patients in the intervention group received on average 6.03±1.50 units of packed cell, 2.50±1.36 units of FFP, and 0.40±0.20 units of platelets. The corresponding values in the control group were 6.03±1.22, 3.03±0.96 and 1.33±0.31 units; with a significant difference for the amount of transfused platelets only (p=0.99, 0.09 and 0.01, respectively). Three patients (10%) in the intervention group and 4 patients (13.3%) in the control group were expired (p=0.50). Brain injury was the only death-related cause in the former group, whereas deaths in the controls were due to bleeding on 2 cases, brain injury in 1 patient, and multiorgan failure in the remaining 1 patient (p>0.05 for all comparisons).