نتایج درمانی پین زدن پركوتانئوس با پین پلاستر در درمان شكستگی های داخل مفصلی دیستال رادیوس

Abstract

باتوجه به شیوع روزافزون تصادفات،شکستگی دیستال استخوان رادیوس،خصوصاًدرجوانان شایع تر شده است؛امری که به ازکارافتادگی طولانی مدت بیمارودرمواردی نقص عضومنجرمیشود. ازطرفی،به دلیل عوارض فراوان ناشی ازاین نوع شکستگیها،درمان هرچه بهتروسریعتربیماران ازاهمیت خاصی برخوردارمیگردد. هدف : مقایسه نتایج درمانی روش پین زدن پرکوتانئوس باپین پلاستردردرمان شکستگیهای داخل مفصلی دیستال رادیوسروش کار:در این مطالعه مقطعی توصیفی- تحلیلی،بیماران دچارشکستگی های دیستال رادیوس دارای شرایط ورودوخروج مطالعه مراجعه کننده به اورژانس مرکزآموزشی درمانی شهداتبریزدرسالهای 1392 تا 1393 موردبررسی قرارگرفتند.این بیماران به صورت تصادفی به دوگروه پین پرکوتانئوس وپین پلاسترتقسیم شدند. حجم نمونه موردمطالعه براساس مطالعات معتبرمشابه قبلی وباتعیین فرمول حجم نمونه،تعداد56نفربرآوردشد.روش جمع آوری اطلاعات ازروی بررسی دقیق پرونده هاوبااستفاده ازپرسشنامه استانداردی که قبلاروایی وپایایی آن سنجیده شده است،‌انجام شد.نتایج:کل افراد شرکت کننده در این مطالعه، 56 نفر بودند که در دو گروه پین پرکوتانئوس و پین پلاستر(28 نفر در هر گروه) مورد بررسی قرار گرفتند.میانگین سنی افراد شرکت کننده 13.9±51.5 سال بود.از لحاظ جنسیت،21 نفر (37.5%) مرد و 35 نفر(62.5%) زن بودند.از لحاظ مدت زمان جوش خوردن، در گروه پین پرکوتانئوس، این مدت به طور میانگین، 1.31± 6.96 هفته و در گروه پین پلاستر، 1.14±6.86 هفته بود؛ بین دو گروه از لحاظ مدت زمان جوش خوردن، اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت (0.732p=). در مقایسه بین دو گروه نیز، در گروه پین پرکوتانئوس،‌ 15 نفر(53.6 %) و در گروه پین پلاستر،‌ 21 نفر(75 %)، فاقد هر گونه عارضه پس از عمل مذکور بودند.در گروه پین پرکوتانئوس،‌بیشترین عارضه پس از عمل، بد جوش خوردن با 17.9 درصد و در گروه پین پلاستر، بیشترین میزان مربوط به عفونت محل پین با 10.7 درصد بود.در کل مقایسه ای که بین دو گروه انجام شده اختلاف معناداری از نظر نتایج درمانی وجود نداشت, In attention to the increasing prevalence of accidental traumas, fractures of the distal radius bone, is very common, especially in young people, which contributes to long-term disability, morbidity and in some cases lead to organ failure. However, due to various complications of this type of fracture, better and faster treatment of patients is of almost importance. Objective: To compare pin plaster vs. Percutaneous pining in treatment of intra articular distal radius fractures.Methods:In this cross- sectional descriptive- analytical study, patients with distal radius fractures which had inclusion and exclusion criteria, referred to Shohada hospital's emergency serviceduring the years 2014 to 2015, were investigated. Patients randomly divided into two groups: percutaneous pinning and pin plaster group. The sample size according to related previous studies was estimated as 56 patients. Data were collected according to standard questionnaires that their validity and reliability were assessed. Results: All participants in this study were 56 patients in which divided in two groups as percutaneous pinning and pin plaster (n = 28 per each group). The mean age of participants was 51.5± 13.9 years. In terms of gender, 21 (37.5%) patients were men and 35 (62.5%) were women. The union time in the pin percutaneous group, on average was 6.96 ±1.31 weeks while in pin plaster group it was 6.86± 1.14 weeks. Between the two groups in terms of union time, there was no significant difference statistically (p =0.732).In the comparison between the two groups, the percutaneous pin group, 15 patients(53.6%) and in plasters pin, 21 patients (75 %) had no complications after the operation. In pin percutaneous group, the most common complication after surgery was malunion with 17.9 % whilein pin plaster group, pin tract infection with 10.7% was the most common complication.