افزایش اثر مهاری سیستم گاباارژیکی بر تحریک زوج پالس و تقویت طولانی مدت در قشر مغزی موش های صحرایی نر WAG/Rij

Abstract

Background and Aim: Absence epilepsy indicates about 10% of patients with epilepsy and characterized by bilateral, synchronous 3 HZ SWDs associated with impairment of vigilance. Recent finding indicate that the origin of SWDs is in the perioral region of the somatosensory cortex and an imbalance has been observed between the function of excitatory and inhibitory systems in this region. The purpose of this study was to investigate the effects of drugs that were increased the inhibitory tone of GABAergic system at the possible hotspot of these SWDs. Material & Methods: In this study, 10 groups of WAG/Rij rats (valid genetic model of absence epilepsy, 6 animals per group) were used. After injection of Ethosuximide (900 g/5 l), Muscimol (1 g/5 l) and Insulin (32, 128 mu/5 l) into the lateral ventricle of brain and brain waves recording, the duration and frequency of SWDs were calculated for 90 minutes after injection. Synaptic plasticity was investigated via paired-pulses stimulations induction to S1po region with 50, 100, 400 and 500 ms intervals for 5 periods of 10-minutes by using Mixed Model analysis and sidak post hoc tests. Results: By injection these drugs in the experimental groups, a significant reduction was observed in the number and duration of SWDs (P <0.05). In addition synaptic facilitation was significantly reduced and changed to synaptic depression at 100 ms interval after 10- min post injection of drugs (P <0.05)., مقدمه: صرع کوچک حدود 10 درصد از بیماران مبتلا به صرع را تشکیل میدهد و با تخلیه های نیزه ای- گنبدی 3 هرتزی همزمان، دو طرفه و همراه با اختلال در هوشیاری مشخص میشود. یافته های اخیر نشان می دهد که منشأ تخلیه ها در منطقه اطراف دهان از قشر حسی-پیکری میباشد و عدم توازن بین عملکرد سیستم های تحریکی و مهاری در این ناحیه مشاهده شده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر دارو هایی است که تون مهاری سیستم گاباارژیکی را در کانون احتمالی این تخلیه های تشنجی میافزاید.مواد و روش ها: در این مطالعه، 10 گروه از موشهای صحرایی WAG/Rij (مدل ژنتیکی معتبر از صرع کوچک، 6 حیوان در هر گروه) استفاده شدند. پس از تزریق داروهای اتوسوکسیماید l) 5 g/ 900)، موسیمول l) 5g / 1)، انسولین l) 5 mu /128و32) به بطن مغزی و ثبت امواج مغزی، مدت زمان و تعداد تخلیه های تشنجی، به مدت 90 دقیقه پس از تزریق محاسبه شد. شکل پذیری سیناپسی از طریق القای تحریکات زوج پالس با اینتروال های 50، 100، 400، 500 میلی ثانیه به قشر حسی-پیکری به مدت 5 دوره 10 دقیقه ای با استفاده از آنالیز Mixed Model و تست تعقیبی Sidak مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: با تزریق داروها در گروه های آزمایشی، کاهش معنی داری در تعداد و مدت زمان تخلیه های تشنجی مشاهده شد (05/0 P<). علاوه بر این، 10 دقیقه پس از تزریق داروها، تسهیل سیناپسی به طور قابل توجهی در اینتروال 100 میلی ثانیه کاهش یافت و به تضعیف سیناپسی تغییر حالت داد (05/0 P<).