مقایسه اثربخشی روش درمانی نوروفیدبک با پروتکل کاهش تتا/افزایش بتا و کاهش تتا/ افزایش آلفای بالا در بهبود عملکردهای شناختی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه- بیش فعالی

Abstract

هدف از این مطالعه، بررسی اثر بخشی دو پروتکل درمانی نوروفیدبک شامل کاهش تتا- افزایش بتا در مقایسه با کاهش تتا- افزایش آلفای بالا بر بهبود عملکرد های شناختی کودکان مبتلا به اختلال ADHD می باشد.در این مطالعه کارآزمایی بالینی 60 کودک 10-7 ساله مبتلا به ADHD به صورت تصادفی در یکی از دو گروه درمان با نوروفیدبک (پروتکل کاهش تتا/افزایش بتا و یا پروتکل کاهش تتا/افزایش آلفای بالا) قرار گرفتند. ارزیابی های قبل و بعد درمان و طی پیگیری صورت گرفت که شامل مقیاس های رفتاری مختلف تکمیل شده توسط والدین بود.هر دو نوع پروتکل نوروفیدبک منجر به کاهش شدت ADHD کلی (001/0p<)، بیش فعالی (001/0p<)، نقص توجه (001/0p<) و خطای omission (001/0p<) شدند ولی بر میزان رفتارهای مقابله ای و تکانشی و همچنین خطای commission تاثیری نداشتند. که این آثار درمانی در 8 هفته پس از درمان نیز ماندگار و پایدار بوده اند. بین دو نوع پروتکل نوروفیدبک تفاوت معناداری در کاهش شدت علائم وجود نداشت. گروه دریافت کننده پروتکل افزایش آلفای بالا میزان کاهش خطای omission بیشتری را نسبت به پروتکل بتا نشان دادند (001/0p<).