تعیین ارزش تشخیصی سی تی اسکن مولتی دتکتور در تشخیص دیورتیکول های دئودنوم

Abstract

دیورتیکولوم های دوازدهه چندان ناشایع نیستند، ولی اغلب در طول زندگی افراد بی علامت باقی می مانند. سی تی مولتی دتکتور بعنوان یک روش تصویربرداری سریع تر و کمتر تهاجمی نسبت به روش استاندارد طلایی سی تی مولتی دتکتور بعنوان یک روش تصویربرداری سریع تر و کمتر تهاجمی نسبت به روش استاندارد طلایی کلانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد اندوسکوپیک پیشتر در کشف دیورتیکولهای دوازدهه استفاده شده، ولی هنوز دقت تشخیصی آن نامشخص است. این مطالعه درصدد است که عملکرد تشخیصی سی تی مولتی دتکتور را در کشف دیورتیکول ها دوازدهه در بیماران با مشکلات مجاری صفراوی خارج کبدی بررسی نماید. مواد و روشها: در مجموع 120 بیمار با مشکلات مجاری صفراوی خارج کبدی که بر اساس نظر پزشک معالج کاندید بررسی با هر دو روش کلانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد اندوسکوپیک و سی تی اسکن مولتی دتکتور بودند وارد این مطالعه آینده نگر شدند. با درنظر گرفتن کلانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد اندوسکوپیک بعنوان روش استاندارد تشخیصی در تشخیص دیورتیکول های دوازدهه، عملکرد تشخیصی سی تی مولتی دتکتور (مقاطع آگزیال، کرونال و ساژیتال) ارزیابی شد. فاکتورهای مرتبط با یافته های غیرمطابق دو روش نیز بررسی گردید.نتایج: بیماران شامل 60 مرد و 60 زن با سن متوسط 71/12±83/68 سال (27 تا 93) در زمان بررسی بودند. اتساع، سنگ و تنگی مجرای مشترک صفراوی و نیز کلستاز صفراوی علل درخواست کلانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد اندوسکوپیک بودند. دیورتیکولهای ژوکستاپاپیلاری دوازدهه توسط کلانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد اندوسکوپیک در 3/83% بیماران تشخیص داده شد. براین اساس، حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی سی تی مولتی دتکتور در کشف دیورتکیول های دوازدهه بترتیب 76%، 100%، 100% و 5/45% محاسبه شد. اندازه دیورتیکول دوازده تنها عامل مستقل مرتبط با دقت سی تی مولتی دتکتور بود، بگونه ای که در دیورتیکول های بزرگتر احتمال عدم تخیص کاهش یافت (17/0=نسبت شانس)., Duodenal diverticula (DD) are not very uncommon, but majority remain asymptomatic in the lifetime of individuals. As a more rapid and less invasive imaging modality compared to the gold standard endoscopic retrograde cholangiopancreatography (ERCP), multi-detector computed tomography (MDCT) has been tried previously in the detection of DD, but yet its diagnostic accuracy is unknown. This study seeks to investigate the diagnostic performance of MDCT in detecting DD in patients with extrahepatic biliary problems.Methods & MaterialsA total of 120 patients with extrahepatic biliary problems who were candidates for both ERCP and abdominal MDCT according to the discretion of the treating physician were enrolled in this prospective study. Using ERCP as the method of reference in detecting DD, the diagnostic performance of MDCT (axial, coronal and sagittal views) was assessed. Factors in association with discordant findings between the two methods were also investigated. ResultsPatients were 60 males and 60 females with the mean age of 68.83±12.71 years (range, 27-93) at the time of enrollment. Common bile duct dilatation, stenosis and stone, as well as biliary cholestasis were the indications of ERCP. Juxtapapillary DD was detected by ERCP in 83.3% of the patients. Accordingly, the sensitivity, specificity, positive predictive value, and negative predictive value of MDCT in detecting DD were 76%, 100%, 100% and 45.5%, respectively. DD size was the only independent contributor to the accuracy of MDCT, with a decreased probability of missing with larger DD (odds ratio, 0.17)