اثر باریسیتی بوپیواکائین روی وضعیت همودینامیک مادر حین بی حسی نخاعی برای سزارین

Abstract

Introduction: Today spinal anesthesia is used for many surgical procedures, the most important one is cesarean section due to its high prevalence and vital importance for the health of both mother and fetus.hyprbaricBupivacaineis used during spinal anesthesia for cesarean section that usually associated with hemodynamic effects such as hypotension and bradycardia. Several studies with different results have been conducted in terms of effects barisity on the side effects. The overall objective of this study was to evaluate the effect barisityof bupivacaine on maternal hemodynamics during spinal anesthesia for cesarean section. Methods: This study is a double blind randomized clinical trial.Samples wereselected patients admitted to the AL-Zahra hospital inTabriz for cesarean, delivery with informed consent.Eighty-four patients were divided into two groups of 42 patients of test (isobaric bupivacaine)and control (hyperbaric bupivacaine). Demographic information and hemodynamic changes were recorded during spinal anesthesia for each patient separately in a checklist. Alldata wereanalyzedby SPSS software. Results: The findings of this study, are showed that there was no significant difference between the demographic characteristics of patients in both groups, as well as the basal hemodynamic status of patients in both groups (blood pressure, heart rate, arterial oxygen saturation) showed no significant differences. Anesthesia level was slightly higher in the control group but there was no statistically significant difference.Duration of sensory-motorblockin the study groupwas higherthanin the control groupandthisdifferencewas significant (P=0.01).Cases ofhypotensionand the averagetime for returning ofsystolic blood pressureto normal level, occured higherin thecontrol group andthisdifferencewas significant (P =0.004). In seven patientsof the control group occurred sustainedhypotension whilethere was nosustainedhypotensioninthecontrol group. Thefrequency ofuseofmedicationforhypotension in control groupwas highersignificantly.(twenty-seven case against seventeen case with P=0.02 )., مقدمه:سزارین یکی از اعمال جراحی شایع است که کنترل بیهوشی در آن به دلیل در نظر گرفتن سلامت مادر و جنین از اهمیت زیادی برخوردار است که معمولا از بی حسی اسپینال برای آن استفاده می شود. برای بی حسی نخاعی در سزارین به طور معمول از بوپیواکائین هیپربار استفاده می شود که معمولا با اثرات و عوارض همودینامیک مختلفی مانند افت فشار خون و برادیکاردی همراه می باشد. مطالعات مختلف با نتایج متفاوت در زمینه اثر باریسیتی داروی بی حس کننده موضعی بر روی اثرات همودینامیک مادر انجام شده است. هدف این مطالعه،بررسی اثر باریسیتی بوپیواکائین بر روی وضعیت همودینامیک مادر حین بی حسی نخاعی برای سزارینمی باشد.روش کار: این مطالعه بصورتکار آزمایی بالینی تصادفی دو سو کور بود که نمونه های مورد بررسی، از بین بیماران مراجعه کننده به بیمارستان الزهرا تبریز جهت سزارین با رضایت آگاهانه انتخاب شدند. حجم نمونه 84 بیمار بود که بصورت تصادفی به دو گروه42 نفری مطالعه (دریافت کننده بوپیواکائین ایزوبار) و شاهد ( دریافت کننده بوپیواکائین هیپربار) تقسیم شدند. اطلاعات دموگرافیک و همچنین تغییرات همودینامیک پایه و بعد از بی حسی نخاعی برای هر بیمار بطور جداگانه در چک لیست های از قبل آماده شده ثبت گردید. داده ها با استفاده از آزمون هایی آماری مورد نیاز و نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: تفاوت معنی داری بین مشخصات دموگرافیک بیماران دو گروه وجود نداشت، همچنین وضعیت همودینامیک پایه بیماران دو گروه (فشار خون، ضربان قلب، اشباع اکسیژن شریانی) اختلاف معنی دار آماری نداشت.سطح بی حسی ایجاد شده در بیماران گروه شاهد اندکی بالاتر بود ولی از نظر آماری اختلاف معنی داری نداشت. مدت بلوک حسی و حرکتی در گروه شاهد نسبت به گروه مطالعه بیشتر بوده و این اختلاف معنی دار بود (P=0.01). تعداد موارد افت فشار خون و همچنین میانگین مدت زمان برگشت فشار سیستولیک به حد پایه در گروه شاهد بیشتر بود و از لحاظ آماری اختلاف معنی دار داشت (P=0.004).در هفت بیمار گروه شاهد هیپوتانسیون پابرجا رخ داده بود درحالیکه در بیماران گروه مطالعه هیپوتانسیون پابرجا وجود نداشت. همچنین تعداد موارد استفاده از داروی وازوپرسور جهت درمان افت فشار خون در گروه شاهد بطور معنی داری بیشتر از گروه مطالعه بود (27 مورد در مقابل 17 مورد؛ P=0.02).