مقایسه نتایج درمانی تزریق اندوسکوپیک bulking agentجدید Vantrisبا جراحی باز به روش Gil-vernetدر کودکان یک تا ده ساله مبتلا به vesicoureteral reflux(VUR)اولیه

Abstract

رفلاکس وزیکویورترال شایع ترین وضعیت اورولوژیک در جمعیت کودکان بوده و حدود 1% کودکان بظاهر طبیعی را دچار می سازد. تشخیص و درمان صحیح و زودرس در این بیماران بسیار حائز اهمیت می باشند، چراکه تاخیر در اصلاح می تواند منجر به عوارض وخیم شود. اصلاح با جراحی باز تنها راه قطعی درمان در بیماران مبتلا به رفلاکس وزیکویورترال محسوب می شود، ولی این روش همراه با معایب عمده نظیر عوارض و نیاز به بستری است. روش اندوسکوپیک با استفاده از عوامل حجم دهنده روش جایگزین خوبی در این زمینه است. هدف از مطالعه فعلی مقایسه نتایج یک روش جراحی باز (ژیل ورنه) و اصلاح اندوسکوپیک با استفاده از وانتریس در کودکان مبتلا به رفلاکس وزیکویورترال است.مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی، در مجموع 61 کودک مبتلا به رفلاکس وزیکویورترال با درجه II-IV تحت عمل جراحی باز به روش ژیل ورنه (30 بیمار، 50 واحد کلیوی دچار رفلاکس) یا ترمیم اندوسکوپیک با استفاده از وانتریس بعنوان عامل حجم دهنده (31 بیمار، 49 واحد کلیوی دچار رفلاکس) قرار گرفتند. میزان بهبود و بهبود کامل چس از عمل، و نیز تغییر در شدت رفلاکس وزیکویورترال قبل و پس از جراحی بین دو گروه مقایسه شد. نتایج: گروه وانتریس شامل 5 پسر و 26 دختر با سن متوسط 26/2±15/6 سال (1 تا 10) و گروه ژیل ورنه شامل 9 پسر و 21 دختر با سن متوسط 05/2±23/5 سال (1 تا 10) بود (p بترتیب 20/0 و 21/0). شدت رفلاکس وزیکویورترال در هر دو گروه پس از جراحی بطور معنی داری کاهش یافت (001/0>p)، ولی علی رغم بهبود بهتر در بیماران وانتریس، آنالیز بین گروهی بطور مرزی تفاوت آماری معنی داری نشان نداد (07/0=p). میزان بهبود و بهبود کامل در گروه وانتریس بترتیب 98% و 6/81% و در گروه ژیل ورنه بترتیب 94% و 86% بود (p بترتیب 62/0 و 56/0)., Vesicoureteral reflux (VUR) is the most common urologic condition in pediatric population, affecting almost 1% of normal-appearing children. Early diagnosis and appropriate treatment are very important in such patients, because delay in correction may lead to drastic consequences. Open surgical correction is the only definite way of treatment in patients with VUR, but it is along with significant drawbacks such as complications and need for hospitalization. Endoscopic option using bulking agents is a good alternative in this regard. The present study aims to compare outcomes of an open surgical technique (Gil-Vernet) and endoscopic correction using Vantris in children with VUR. Methods & MaterialsIn this clinical trial, a total of 61 children with VUR of grades II-IV underwent either open surgical repair using the Gil-Vernet approach (30 patients, 50 renal refluxing units), or endoscopic repair using Vantris as the bulking agent (31 patients, 49 renal refluxing units). The rate of postoperative improvement and full improvement, as well as the change in VUR grade before and after operation was compared between the two groups. ResultsThe Vantris group comprised 5 males and 26 females with the mean age of 6.15±2.26 years (range, 1-10) versus the Gil-Vernet that included 9 males and 21 females with the mean age of 5.23±2.05 years (range, 1-10) (p=0.20 and 0.21, respectively). The VUR grade decreased significantly in both groups after operation (p<0.001), but despite a better improvement in the Vantris patients the inter-group analysis missed a statistically significant level in a marginal fashion (p=0.07). The rate of improvement and full improvement was 98% and 81.6% in the Vantris group vs. 94% and 86% in the Gil-Vernet group, respectively (p=0.62 and 0.56, respectively).