مقایسه فعالیت سفوپرازون و سفتریاکسون بر علیه ایزوله های کلینیکی انترکوکوس

Abstract

Introduction: In the resent years due to antimicrobial resistance to entrococci, especially in debilitated patients, they became problematic. Purposes: In vitro susceptibility study of E. faesium and E. faecalis to vancomycin, gentamycin, ampicillin and ceftriaxone with disk diffusion method; and sensitivity comparision of E. faesium and E. faecalis, separately, to ceftriaxone with two methodes of E-test and disk diffusion; and so detection of MIC 50 and MIC 90 for ceftriaxone and cefoperazone by E-test method; and also importance of these two cephalosporines in emprical therapy of entrococcal infections, and study of emergence of aquired antimicrobial resistance. Method and materials: Sixty isolated entrococci from urine, blood and wound entered in study and differentiated into two species,E. faesium and E. faecalis by PCR ; and then antibiogram was done for all mentioned antibiotics, exept cefoperazone, by disk diffusion method and forceftriaxone and cefoperazone again by E-test method. Fermentation of raffinose, sucrose and sorbitol also was done. Results: The most common source of infection was urinary system. Positive fermentation tests of arabinose and raffinose was only seen in E. faesium. From all isolates, 20% was E. faesium; and in the study of effects ofceftriaxone and cefoperazone without consideration of MIC , the effect of cefteriaxone was 46.6% and cefoperazone was 78.3%; but with consideration of indentified MIC for each species, there was not significant difference between two species (26.6% vs 28.3%, respectively). In comparison of two methodes of antibiogram, E-test was more sensitive than disk diffusion method at detection of sensitive isolates (kappa index: 0.295). By disk diffusion method the most effective antibiotic on E. faesium was vancomycin (53.3%) and then respectively were gentamycin (50%), ampicillin (41.6%) and ceftriaxone (16.6%); whereas on E. faecalis the most effective antibiotic was ampicillin (93.75%) and then respectively were vancomycin (72.91%), gentamycin (56.25%) and ceftriaxone (27%). Discussion: Superiority of cefoperazone to ceftriaxone on entrococal species was related to high MIC and administration of high doses and possibility of serum level detection. On the other hand, it seems that intrinsic resistance of entrococci on these two cephalosporines is more important than aquired resistance. Also aquired resistance may have some effect, هدف: بررسی حساسیت دو گونه فکالیس و فیسیوم نسبت به آنتی بیوتیکهای وانکومایسین، جنتامایسین، آمپی سیلین و سفتریاکسون به روش دیسک آگار دیفیوژن و نیز مقایسه حساسیت آنها با لحاظ افتراق دو گونه به سفتریاکسون به دو روش دیسک دیفیوژن و E-test ; همچنین تعیین MIC 50-90 برای سفتریاکسون و سفوپرازون به روش E-test و نیز بررسی ارزش این دو سفالوسپورین در درمان تجربی عفونتهای انتروکوکی و بررسی تاثیر فشار مصرف بتالاکتامها در ایجاد مقاومت اکتسابی در انتروکوکها. روش کار و مواد: 60 نمونه ایزوله شده انتروکوک از محیطهای کشت ادرار، خون و زخم وارد مطالعه شدند و به روش PCR دو گونه فکالیس و فیسیوم افتراق داده شدند و آنتی بیوگرام به روش دیسک دیفیوژن برای تمام آنتی بیوتیکهای ذکر شده بجز سفوپرازون، و برای سفتریاکسون و سفوپرازون به روش E-test انجام شد. تست تخمیر قندهای آرابینوز، رافینوز، سوکروز و سوربیتول نیز انجام گرفت. یافته ها: شایعترین منبع عفونت دستگاه ادراری بود. تست تخمیر مثبت برای آرابینوز و رافینوز اختصاصی گونه فیسیوم بود. بیست درصد گونه ها از نوع فیسیوم بود و در بررسی تاثیر سفتریاکسون و سفوپرازون بر روی تمام گونه ها بدون لحاظ MIC ، تاثیر هر کدام به ترتیب 6/46 % و 3/78 % بود، ولی با در نظر گرفتن MIC مشخص شده بر ایزوله، تفاوت چندانی در میزان حساسیت مشاهده نشد(3/28% و 65/26% بترتیب). در مقایسه دو روش دیسک دیفیوژن و E-test، حساسیت E-test در تعیین گونه های حساس بیشتر بود. در روش دیسک دیفیوژن حساسترین آنتی بیوتیک علیه فیسیوم وانکومایسین (3/53 %)و سپس به ترتیب جنتامایسین( 50 %)، آمپی سیلین (6/41 %) و سفتریاکسون (6/16 %) بود، درحالیکه علیه فکالیس موثرترین آمپی سیلین (75/93 %) و سپس به ترتیب وانکومایسین(91/72 %) ، جنتامایسین (25/56 %)و سفتریاکسون(27 %)بود