بررسی الکترودیاگنوستیک ضایعات بازویی در میان بیماران مراجعه کننده به بخش طب فیزیکی و توانبخشی بیمارستان امام رضا

Abstract

هدف از این مطالعه، بررسی الکترودیاگنوستیک ضایعات بازویی در میان بیماران مراجعه کننده به بخش طب فیزیکی و توانبخشی بیمارستان امام رضا (ع) می باشد. بیماران مراجعه کننده به مرکز الکترودیاگنوزیس بیمارستان امام رضاطی 4 سال پس ازگرفتن شرح حال و معاینه بالینی تحت ازمون های الکترو دیاگنوزیس(EDX ) شامل هدایت عصبی(NCSs) و نیدل الکترومیوگرافی (EMG) قرار گرفتندو اگر بیماری دو یا سه نوبت تحت فالوآپ EDX قرار گرفته بود مطالعات سریال نیز ثبت و بررسی شدند. نتایج حاصل از ارزیابی های الکترودیاگنوستیک توسط نرم افزار SPSS مورد ارزیابی قرار گرفت.در این 4 سال 124 بیمار مبتلا به پلکسوپاتی براکیال مراجعه کرده و در کل 157 نوبت EDX برای بیماران انجام گرفته بود. پلکسوپاتی تروماتیک شایع‌ترین علت آسیب در شبکه بازویی بود (78 نفر (9/62 %)). همچنین علت آسیب شبکه بازویی در 21 نفر (9/16 %) ایدیوپاتیک، در 3 نفر (4/2 %) مادرزادی یا ترومای زایمانی، در 3 نفر (4/2 %) ناشی از عمل جراحی، در 2 نفر (6/1 %) به دلیل تومور یا متاستاز، در 1 نفر (8/0 %) آسیب فشارنده و در 1 نفر (8/0%) عفونت گزارش شد.از نظر محل آسیب، در اکثر موارد (96 نفر (4/77 %) ) پست گانگلیون شبکه بازویی آسیب دیده بود. در 22 بیمار (7/17 %) ریشه‌های تشکیل‌دهنده شبکه بازویی (پره گانگلیون) دچار ضایعه شده بود و در 6 بیمار (8/4 %)، آسیب در ترکیبی از پره و پست گانگلیون وجود داشت.در اکثر مواردی که آسیب در پره گانگلیون بود (12 از 22 مورد معادل 5/54 درصد) ، تمام ریشه‌های تشکیل‌دهنده شبکه بازوئی(C5.C6,C7,C8.T1)با هم دچار ضایعه شده بودند ودر ضایعات پست گانگلیونی 27% پان پلکسوس و 26% فقط تنه فوقانی درگیر شده بود. بررسی روند تغییرات CMAPدر زمان های مختلف بر اساس محل آسیب نشان داد میانگین CMAP روندی افزایشی داشت که این افزایش در طولانی مدت قابل ملاحظه بود ولی میزان افزایش دامنه CMAP در بین بیماران ضایعات پره گانگلیون با پست گانگلیون تفاوت معنی دار آماری نداشت .پیش آگهی که با توجه برقراری fib بیسپس در نوبت دوم ارزیابی شد در درگیری کل تنه ها سه برابر بدتر از پیش آگهی در تنه فوقانی بود. OR = 3 (0.03 – 17.83), Brachial Plexopathy is a comprehensive term that refers to any damage to the brachial nerve network derived from the roots of the cervical spinal cord (C5 to T1). This neurological damage causes pain or impaired function (or both of them) in the upper limb of the damaged side. Various causes such as trauma, childbirth damage, neoplasm, radiation, and idiopathic causes are effective in its occurrence. Patients referring to the Electrodiogenesis Center at Imam Reza Hospital during 4 years were studied after clinical examination under Electro Diagnostic (EDX) including Electrodiogenesis (NCS) and Nidal Electromyography (EMG) tests, and if the disease was followed two to three times under a follow up EDX, the serial studies were also recorded. The results of electrodiagnostic evaluations were evaluated by SPSS software.During 4 years, 124 patients with Brachial Plexopathy referred to the hospital and 157 EDX were performed for patients. Traumatic Plexopathy was the most common cause of injury in the brachial nerve (78 cases (62.9%)). Also, the cause of damage to the brachial nerve was idiopathic in 21 patients (16.9%), 3 (2.4%) with congenital or birth trauma, the cases were surgery in 3 (2.4%), in 2 cases( 1.6%) the cause was due to tumor or metastasis and in one case (0.8%) the injured and in 1 case (0.8%) the infection was reported. In the majority of cases (96 cases (77.4%)) the post ganglia was damaged. In 22 patients (17.7%), the roots of the brachial nerve (preganglion) were damaged and in 6 (4.3%) cases, the damage was seen in the combination of the blade and the post ganglia. In most cases, the damage was preganglionic (12 out of 22 cases, 54.5%), all the roots of the articular network (C5.C6, C7, C8.T1) were injured and in the post ganglion lesions, 27% of the pan plexus and 26% of the upper trunk were involved. A review of the process of CMAP changes at different times based on the location of injury showed that the average CMAP had an incremental increase, which it was significant in the long run (first visit versus third visit), but the increase in the range of CMAP among patients with preganglion lesions with post ganglion was not significant statistically. Prognosis of fibrosporum was evaluated for the second time, and in the total trunk involvement was three times worse than the prognosis in the upper trunk. OR = 3 (0.03 - 17.83)