بررسی مقایسه ای الکترومیوگرافیک سطحی عضلات آگونیست وآنتاگونیست در افراد سالم و افسرده

Abstract

Depression is one of common psychological disorders which havedifferent symptoms including reduced energy and fatigue. It is possible that thesesymptoms be related to electromyography changes in the muscles. The aim ofcurrent study is to evaluate coactivation of Agonist and antagonist muscles indepressed patients compared to normal subjects.Methods: In this case control study, 20 patients with depression (11 withmoderate and 9 with severe) and 20 normal age and gender matched subjects wereevaluated. Soleus muscle coactivation during dorsi flexion and anterior tibialiscoactivation during plantar flexion were measured and compared between groups.Results: case group compared to control group, soleus muscle coactivationrate (0.98±0.37 vs. 1.00±0.10, p=0.81) and anterior tibialis coactivation rate(0.89±0.55 vs. 1.45±1.25, p=0.07) were lower, but the difference between twogroup was not significant. Also, patients with moderate depression comparedto severe depression had significantly higher soleus muscle coactivation rate(1.14±0.15 vs. 0.79±0.47, p=0.03); but had lower tibialis anterior coactivation ratewhich was not significant (0.78±0.33 vs. 1.02±0.75, p=0.35)., افسردگی از جمله شایعترین اختلالات روانی می باشد كه با غلائم مختلفی از جمله كاهش انر‍ژی وخستگی زودرس همراه می باشد .این احتمال وجود دارد كه این علائم با تغییرات سطح فعلیت الكترومیوكرافی عضلات همرا باشند. هدف از این مطالعه حاضر بررسی هم انقباضی عضلات آگونیست آنتاگونیست در بیماران افسرده در مقایسه با افراد سالم میباشد. روش كار: در این مطالعه مورد شاهدی، 20بیمار مبتلا به افسردگی (11 مورد متوسط و9 مورد شدید)و 20 فرد سالم همسان سازی شده از نظر سن و جنس مورد ارزیابی قرار گرفتند . هم انقباضی عضله سولئوس در حین حركت دورسی فلكشن مچ پا و هم انقباضی عضله تیبیالیس قدامی در حین حركت پلانتار فلكشن مچ پا در دو گروه اندازه گیری شده و مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج :در گروه مورد نسبت به گروه كنترل ، نسبت میزان هم انقباضی عضله سولئوس (0/37+-0/98 در برابر 0/10+_1/00، P=0/81) ونسبت میزان هم انقباضی عضله تیبیالیس قدامی (0/89+_0/55 در برابر 1/45+_1/25، P=0/07) پایین تر بود ،با این حال تفاوت موجود بین دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود . همچنین در بیماران مبتلا به افسردگی متوسط در مقایسه با افسردگی شدید بطور بارزی نسبت میزان هم انقباظی عضله سولئوس بالاتر بود.ولی نسبت میزان هم انقباظی عضله تیبیالیس قدامی پایین بدست آمد، كه تفاوت موجود از نظر آماری معنی دار نبود.