اثر پیشگویی کنندگی تغییرات فشار ورید مرکزی با بالابردن پاسیو اندام های تحتانی در تعیین نوسانات همودینامیک هنگام القای بیهوشی در جراحی قلب بالغین

Abstract

Background: Passive leg elevation maneuver (PLEM) can affects patient hemodynamic by auto-transfusion mechanism. The aims of this study were to evaluate predictive effect of central venous pressure changes due to PLEMin hemodynamic stability during anesthesia induction in adult cardiac surgery. Methods: In a case- control study, 120 adult patients,scheduled for elective cardiac surgery in Tabriz Madani hospital, allocated randomly in two groups (n=60). In the study group, PLEMperformed before anesthesia induction, however in control group induction performed in simple supine position. Maneuver performed as elevation of patient extended legs up to 30-45 degree, 1-2 minute before induction. Anesthesia induced intravenously using fentanyl, midazolam and cisatracurium. Invasive hemodynamicparameters (heart rate, arterial and central venous blood pressures) were recorded at baseline, immediately before tracheal intubation, 5, 10, 20 min after airway establishment. Patientsdemographic data, diagnosis, surgery, and preoperative drug history recorded too.Datawere analyzedusing chi square, t test and multiple regression test of SPSS software version 16. Results: There was a good correlation between baseline heart rate and subsequent heart rates in both groups.In some times, PLEM caused a significant increase in mean arterial pressure and central venouse pressure (p<0.05), in the study group than in the control group . Multiple Regression Analysis in study group showed there is not any correlation between central venous pressure changes due to PLEM and mean arterial blood pressure changes at any time. There was a significant correlation between primary heart rate and blood pressure changes (Pvalue=0.008)., مقدمه: مانور بالا بردن پاسیو اندامهای تحتانی (PLEM) با مکانیزم اتو-ترانسفوزیون می تواند همودینامیک بیمار را متاثر سازد. هدف مطالعه حاضر بررسی تعیین اثر پیشگوئی کنندگی تغییرات فشار ورید مرکزی با بالا بردن پاسیو اندامهای تحتانی در تعیین نوسانات همودینامیک هنگام القای بیهوشی در جراحی قلب بالغین است.روش کار: در طی شش ماه از اردیبهشت تا مهر ماه 1393 تعداد 120 بیمار بالغ کاندیدای عمل جراحی قلب الکتیو در بیمارستان شهید مدنی تبریز، به صورت راندوم در دو گروه 60 نفره وارد این مطالعه شدند. در گروه مطالعه 1-2 دقیقه قبل از القای بیهوشی مانور بالا بردن پاسیو اندامهای تحتانی (30 تا 45 درجه) انجام گرفت اما در گروه کنترل القای بیهوشی در وضعیت سوپاین ساده انجام گرفت. القای بیهوشی با میدازولام، فنتانیل و سیس آترکوریوم انجام گرفت. قبل و بعد از القاء بیهوشی و لوله گذاری تراشه، شاخص های همودینامیکی سیستمیک (ضربان قلب، فشار متوسط شریانی و فشار وریدی مرکزی) در زمان پایه، دقیقه 5، 10 و 20 بعد بالا بردن پاسیو اندام های تحتانی در گروه مطالعه و در همین زمانها بدون انجام مانور در گروه شاهد اندازه گیری شد. نوع جراحی، مشخصات دموگرافیک و سابقه مصرف دارویی بوسیله پرسشنامه سازمان یافته ثبت شد. آنالیز مطالعه توسط برنامه SPSS16 انجام و از تستهای chi square، student t test و multiple regression test استفاده شد.یافته ها: در هر دو گروه ارتباط معنی داری بین تعداد ضربان قلبی اولیه و تعداد ضربان قلبی در زمانهای بعدی وجود داشت. در بعضی از زمانها، PLEM باعث افزایش معنی داری در فشار متوسط شریانی و ورید مرکزی p<0.05)) ، در گروه مطالعه نسبت به گروه کنترل گردید. آزمون رگرسیون چند فاکتوری نشان داد که در هیچ زمانی ارتباط معنی داری بین میزان تغییرات فشار ورید مرکزی در اثر PLEM و میزان تغییرات فشار خون شریانی وجود ندارد.همچنین بین تعداد ضربان قلبی اولیه با تغییرات فشار خون شریانی ارتباط معنی داری وجود داشت.(p=0.008)