بررسی اثر هیدروکلرتیازید در مقایسه با اسپرنولاکتون در کاهش پروتئینوری در مبتلایان به نفروپاتی دیابتی تحت درمان با مهارکننده های انزیم مبدل آنژیوتانسین

Abstract

نفروپاتی دیابتی یكی از علل مهم ESRD در جهان محسوب می گردد. درمان با داروهای مهار کننده سیستم رنین-آنژیوتانسین-آلدوسترون (RAAS) سیر درگیری کلیوی را در بیماران با نفروپاتی دیابتی آهسته تر کرده است. با توجه به اثرات ثابت شده اسپیرنولاكتون و هیدروكلرتیازید در كاهش پروتئینوری در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی در مطالعات قبلی، این مطالعه با هدف مقایسه اثرات این دو دارو در بیماران با نفروپاتی دیابتی تحت درمان با مهار كننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین(ACEIs)انجام شد تا بسته به تأثیر بیشتر و عوارض كمتر، داروی مناسب خط دوم جهت درمان كمكی با ACEIs در مبتلایان به نفروپاتی دیابتی تعیین گردد.مواد و روش كار: در یک كارآزمائی بالینی تصادفی شده تعداد 90 بیمار دیابتی مراجعه کننده به کلینیک شیخ الرییس که به خاطر پروتئینوری تحت درمان با انالاپریل 20 میلی گرم روزانه قرار داشتند به صورت تصادفی انتخاب و وارد مطالعه شدند. بیماران به دو گروه مساوی 45 نفری از نظر سن و جنس و میزان پروتئینوری و GFR تقسیم گردیدند. به یک گروه قرص اسپیرنولاکتون با دوز 25 میلی گرم روزانه و به گروه دیگر قرص هیدروكلرتیازید با دوز 25 میلی گرم روزانه داده شد.نتایج: در گروه دریافت كننده هیدروكلرتیازید میزان پروتئین‍ ادراری بیماران از mg/24hr 927 ± 1342 در ابتدای مطالعه به mg/24hr 814 ± 1093 در پایان مطالعه و در گروه دریافت كننده اسپیرنولاكتون از mg/24hr 916 ± 1183 در ابتدای مطالعه به mg/24hr 786 ± 955 در پایان مطالعه كاهش یافت. در گروه دریافت كننده هیدروكلرتیازید میزان فشار خون سیستولیك از mmHg 15 ± 145 در ابتدای مطالعه به mmHg 16 ± 135 و در گروه دریافت كننده اسپیرنولاكتون از mmHg 12 ± 151 میلی متر جیوه به mmHg 16 ± 145 كاهش یافت كه در گروه دریافت كننده هیدروكلرتیازید این كاهش بیشتر بود ولی ارتباط معناداری با كاهش پروتئینوری نداشت. در گروه دریافت كننده اسپیرنولاكتون افزایش پتاسیم سرم مشاهده شد ولی در گروه دریافت كننده هیدروكلرتیازید كاهش پتاسیم سرم وجود داشت كه تفاوت كاملا معنی داری از نظر آماری بین دو گروه ایجاد كرد., diabetic nephropathy is one of the leading causes of the end stage renal disease (ESRD) in all over the world. Overriding of renin-angiotensin-aldosterone system (RAAS) is considered as one of the important mechanisms of renal damage among diabetic patients. Treatment with RAAS inhibitor drugs, angiotensin converting enzyme inhibitors and angiotensin receptor blockers (ACEIs and ARBs) reduces the rate of renal involvement and consequently progression of diabetic nephropathy toward ESRD. The aim of this study was comparison of antiproteinuric effects of Hydrochlorothiazide (HCTZ) with Spironolactone in patients with diabetic nephropathy who were treated with ACEIs.Method: in a randomized clinical trial in Sheikh-ol-raies university clinic, 90 hypertensive diabetic patients who were receiving Enalapril because of diabetic nephropathy. They were randomly chosen and then divided in two matched subgroups with 45 patients based on the age, sex, range of proteinuria and GFR. One group underwent spironolactone treatment (25 mg/day) and other group treated with HCTZ (25 mg/day).Results: urine albumin decreased from 1342±927 mg/day at the beginning of the study, to 1093±814 mg/day among HCTZ group, and from 1183±916 mg/day to 955±786 mg/day in spironolactone group. but these differences was not statistically significant. Furthermore systolic blood pressure (SBP) decreased from 145±15 to 135±16 mmHg in HCTZ subgroup and from 151±12 to 145±16 mmHg among Spironolactone group. In HCTZ subgroup SBP decreased more significantly. Among Spironolactone receivers, serum potassium increased significantly. This difference was statistically significant.